වෙස්සන්තර ජාතකය
ත‍්‍රිභුවන චන්‍ද්‍රවූජගදානන්‍ද ලොචන වූතිලෝගුරු බුදුරජාණන්වහන්සේකිඹුල්වත්නුවර නිග්‍රොධාරාමයෙහි
වැඩවසන සේ ක් බන් ධු සමාගමයෙහි පොකු රු වැසි වැසි ම අරභයා මේ ජාතකය වඳාළසේ ක.
බුදුරජාණන්වහන් සේ ඉසි පතනෙහි දම්සක් දෙසා පි ළි වෙලින් දනව් සැරිසරා කි ඹු ල් වත් නු වරට වැඩ මනාව
සරසන ලද නි ග්‍රෙ ාධ නම් ශාක්‍ය රජ්ජුරුවන් ගේ උයනෙහිවැඩඋන් සේ ක. අභිමානයෙන් යු ත් ශාක්‍ය
රජ්ජු රුවෝ සිතන් නාහු සි ද්ධාර්ථ කු මාරයෝ ඉතා බාලයහ. අපගේකණි ටු සොහොවු රුය. අපගේ බෑණාහ.
අපගේ පු ත‍්‍ර යහ. අපගේ මු ණු බු රුහ. යනාදීන් සි තා කු ඩා කු මාරවරු ළඟට කැඳවා තෙපි පෙරට ගොස් සි ද් ධාර්ථ
කු මාරයන් වඳිව්, අපි තොප හැමට පසු වලා නොහඟවා වදුම්හයි යවූ හ. එබස් අසා බු දුන් ට බාලවූ රජකු මරුවෝ
පෙරටු ව සි ට බු දුන් වැඳ මහළු නෑයන් ට අවකාශ නොදීම සි ටගත් හ.
මෙසේ මහළු නෑයෝ නොවැඳ සි ටිකල් හි ඔවු න් ගේ අදහස් දැන මොවු න් ගේ අභි මානය බිඳ දැන් ම මොවු න් ගෙන්
වැඳුම් ලබමියි සි තා වදාරා අභි ඥාපාදක චතු ත්‍ථ_ ධ්‍යානයට සමවැද අහස කු සට පැනනැග ඒ නෑයන් ගේ හි ස
මු දුන් හි පස් වගු රුවන් නාසේ ගණ් ඩබ්බනම් අඹරුක් මු ල් හි දී යමාමහ පෙළහර පෑවාසේ පෙළහර පා වඳාලසේ ක.
ඒ ආශ් චර්ය දුටු සු ද් ධෝ දන රජු පු තණු වන් ගේ ශ‍්‍ර ී පාද මූ ලයට ගොස් ස් වාමීනී ඔබ බු දු වීමට පෙර මා දෙවරක්
වැන් දෙමි. දැන් ද ඔබගේ මේ ආශ් චර්යය දැක ශ‍්‍ර ී පාදය වඳිමි. මේ මාගේ තු න් වන වැදීමයයි කි යා වැන් දාහ.
එකල් හි සි යළු රජදරුවෝ ද බිමවැටී වැන් දාහ.
මෙසේ ති ලෝ ගු රු බු දුරජාණන්වහන් සේ සි යළු නෑයින්වන් දවා අහසි න් බැස පනවන ලද බු ද් ධාසනයෙහි
වැඩහුන්සේක. එකල සියළු බන්ධුහුම බිඳුනාවූමන්ඇතිව එකඟ සිතින්යුතුව බුදුන්සමීපයෙහිහුන්නාහුය.
ඉක් බිති අකාල මේඝයක් නැගී පොකු රු වැස් සක් වටු යේ ය. ඒ වැස් සෙහි තඹවන් දිය රැුව්දෙමින් පොළොවෙහි
දිවෙයි . ඉන් තෙමනු කැමැත් තෝ තෙමෙති . අකමැත් තන් සි රුරෙහි දිය බින් දුවකු දු නොවැටෙයි . ඒ ආශ් චර්යය
දැක විසි දහසක් භි ක් ෂු හු බු දුන් ගේ බන් ධු සමාගමෙහි මෙබදු පොකු රු වැස් සක් වටු යේ ඉතා ආශ් චර්යයයි
කථාවක් ඉපදවූ වාහු ය. බු දුරජාණන් වහන් සේ ඒ කතාව අසා වදාරා මහණෙන, පොකු රු වැසි වටු යේ
දැන්මතුනොවෙයි. පෙරත්මාගේබන්ධුසමාගමයෙහිඑසේවූයේවේදැයිවදාරා ඉකුත්වත වඳාළසේ ක.
යටගි ය දවස දඹදිව සි විරට ජයතු රා නම්විය. සි යළු සම්පත් ති යෙන් සමු ර්ධවූ එනු වර සි විනම් මහරජෙක්
රාජ්‍යය කරන්නේය. ඒරජහට සඤ්ජය නම් පුත‍්‍රයෙක්උපන්නේය. ඒපුත‍්‍රයා වැඩිවිය පැමිණිකල්හිමධුරජ
¥ වූ ඵු සතී නම් රාජ කන්‍යාව ගෙන් වා අග මෙහෙසු න් කොට රාජ්‍යය පාවාදුන් නේ ය. ඒ ඵු සති දේ වී තොමෝ
පෙරකරන ලද මහා පින්ඇත්තීය.
මෙයට ඒකානූවන කප ලොව පහලවූවිපස්සීනම් පසේබුදුන්ට සඳුන්සුවඳ පූජාවක්කොට මතු
බු දුකෙනෙකු න් ට මව් වන් නෙමියි කරන ලද ප‍්‍ර ාත්‍ථ_ නාව ඇත් තී එයි න් චු තව දෙව් මිනි ස් දෙගති යෙහි සැරිසරා
හැසිරෙමින්අවුත්පසුකලෙක සක්දෙව් රජහට අග‍්‍රමහෙෂිකාව උපන්නීඉන්චුතව අවුත්මධුරට ක්‍ෂත‍්‍රිය
කු ලයෙක ඉතා රූපත් ව ඉපිද සඤ් ජය කු මරුහට අගමෙහෙසු න් වූ වාය.
මෙසේ ඒ දෙදෙනා සු වසේ වසන සමයෙහි පි රූ පාරමිතා ඇති ලොවට ඇසක් වැනි වූ මතු බු දු වන
මහතාණෝ දෙව්ලොවින් සැව අවු ත් ඈ කු ස පි ළි සි ඳගත් කෙනෙහි ම සැට දහසක් පමණ කු මාරයෝ ඒ ඒ
අමාත්‍යයන්ගේගෙවල ස්ත‍්‍රීන්කුස පිළිසිඳ ගත්හ. ඔවුන්පිළිසිඳගත්කෙනෙහිම දේවියට ”දවස සලක්‍ෂයක්
ධන වියදම්කොට සදන් හල කරවා දිළි ඳු යාචකාදීන් ට දන් දෙනසේ දොළ උපන”. බෝ සතාණන් මව්කු ස
පිළිසිඳ ගත්දවස පටන්දඹදිව නොයෙක්රජදරුවන්එවන රන්රුවන්ආදීවූනොයෙක්පඬුරෙන්අතු රු
නැති විය. සඳමහ රජාණෝ බිසවගේ දොළ අසා නු වර සඳන් හල් කරවා දේ වීන් දොළ නි වා යාචකයන් සි ත්
නිවා දන්දෙන කල්හික‍්‍රමයෙන්දසමන්පිරුනේය. එසඳ නුවර පැදකුණුකරන්නට දේවීන්ට සිතක්උපන.
සඳමහ රජාණෝ එපවත් අසා අමාත්‍යයන් කැඳවා නු වර දෙව්පු රයක් සේ සරසවා මනහර රථයක් ගෙන් වා
බිසවුන් එහි වඩා හි ඳුවා මහත් වූපෙළහරින්රාජවීථියට බැස ගමන් ගත් හ. බිසවුන්නු වර පැදකුණුකරවමින්
ව්‍යාපාර වීථියට වන් සඳ බිසවු න් ට විලි පහරනට පටන් ගත. එපවත් ඇසූ සඳමහ රජාණෝ එකෙනෙහි
විසි තුරු මණ් ඩපයක් කරවා වටති ර බඳවා රැුකවල් ලැවූ කල් හි ලොවට ඇසක්වැනි වූයාචකයන්ට ධන
රාශියක්බඳුවූපිරූ පාරමිතා ඇති අප මහබෝ සතාණෝමව්කුසින්බිහිවත්ම අත දිගුකරමින්මෑණියන්
වහන් ස, දන් දෙන් ට සු දුස් සක් ඇද් දැයි කී හ. එබස් ඇසූ මෑණි යෝ දහසි න් බැඳි පි යල් ලක් මහාබෝ සතාණන්
දික් කල අත තබාලූහ. එදිනම ඔවු න් පූ ව_ යෙහි කළාවූ කු සල බලයෙන් රිදී පව_ තයක් සේ අති ධවලවූ පණ් ඩරනම්
මඟු ලැත් පොවු වකු දෙවියෝතමන් ගේආනුභාවයෙන් ඇත් හල ලාගි යහ. පි ය මහරජාණෝ පුතනු වන් ට නම්
තබන්නාහුබමුණන්ගෙන්වා ව්‍යාපාර වීථියෙහිඋපන්හෙයින්වෙස්සන්තර කුමාරයෝයයිනම් තැබූහ.
ඉක්බිති රජ්ජු රුවෝඑකදා උපන්කුමරුවරු සැට දහසක්දෙන ගෙන් වා පුතණුවන් ට පි රිවර කොට පාවා
දුන් හ. සූ සැටක් කි රිමව්වරු තෝරා ගෙන උන් ට සම්පත් දුන් හ. මහබෝ සතාණෝ එක් හැවිරිදි කල් හිතමන්
පළඳවාලූ ලක්‍ෂයක් වටිනා ආභරණ කි රිමව්වරුන් ට දන් දුන් හ. පි යමහ රජාණෝ තමන් පැළඳවූ පළඳනා
දන් දුන් බව අසා සතු ටු ව මාහැඟි පළඳනා යවා පළඳවති . මහබෝ සතාණෝ තමන් පැළඳවූ පළඳනා දන්
ගන්නා සිඟන්නන්නැත්තෙන්තව වාරයක්කිරිමව්වරුන්ටම දන්දුන්නාහ.
මෙසේ ළඳ බොළඳව සි ට දන් දීම කෙළි කොට සි තා දන් දෙන් නාහු අටහැවිරිදි කල වෙසතු රු කු මාරයෝ
ශ‍්‍ර ී යහන් මස් තකයෙහි පලක් බැඳගෙන හි ඳ සි තන සේ ක් මම දාන ක‍්‍ර ි යාවෙහි සු ව නොවිඳ බොහෝ කලක්
ඉක් ම ගි යේ ය. ඒ දැන් අට අවු රුද් දෙක ඉඳින් යාචකයෝ පැමිණ මගේ ඉස් මස් ලේ ඉල් ලූනම් දෙමියි මෙසේ
සි තත් සි තත් ම දෙලක්‍ෂසතළි ස් දහසක් යොදුන් ඝණකඩ බොල් මහපොළව අනෙක ගර්ජනා කරමින් සතු ටු ව
නටන් නට වන. එක් ලක්‍ෂ අටසැට දහසකයොදුන් උස ඇති මහමේරු පර්වතයද ඒ මහතාණන් ගේ දානචේතනා
බලයෙන් නටන් නට වන. සප් තකූ ඨ පර්වතයෝ ගැසෙන් නටවන. මෙසේ මහපොළව ගු ගු රුවා දන් දෙන් නාවූ
මහතාණෝ ක‍්‍ර මයෙන් වැඞී සොළොස් හැවිරිදි වයසට පැමිණ සු සැට ශි ල් පයෙහි හා අෂ් ටාදස විද්‍යාවෙහි
නි පු ණවූ හ.
එසමයෙහි පි යමහ රජාණෝ මාගේ පු තණු වන් ගේ රාජශ‍්‍ර ි ය මා ඇස් හමු වෙහි දකි මියි සි තා චෙති ය රට
රජ්ජුරුවන්ගේ¥වූමද්‍රිදේවීන්ගෙන්වා මඟුල්පෙළහරින්මහ බෝසතාණන්ට පාවාදී රාජ්‍යශ‍්‍රීයට පත්කළහ.
මෙසේ අනේ කප‍්‍ර කාරයෙන් දන් දෙමින් ප‍්‍ර ී ති යෙන් වසන මහ බෝ සතාණන් ට ටික කලකි න් පු තණු කෙනෙකු න්
හා දියණිකෙනෙකුන්ලදින්පුතණුවන්ට ජාලීය කු මාරයෝද දියණියන්ට කෘෂ් ණ ජිනාවෝයයිද නම්තබා
සුවයෙන්වසන කල්හිකලිඟුරට වැසිනැතිව දුර්භික්‍ෂයක්ඇතිවිය. එරට මනුෂ්‍යයෝජීවත්වන්නට
නොහැක්කාවූසොරකම් කරන්නට පටන්ගත්තාහුය. එයින්පීඩිතවූදනව් වැස්සෝරාජාංගනයෙහිරැුස්ව
මහත් වූ ශබ්ද පැවැත් වූ වාහු ය.
ඉක් බිති රජ්ජු රුවෝ ඔවු න් අමතා දරුවෙනි , මම පෙහෙවස් වැස සී ල සම්පන් නවද වැසි වස් වන් නට
නොහැකිවිය. දැන්කුමක් කරමෝදැයිඇසූහ. ඇමැත් තෝකියන්නාහුඉල්ලූ දෙයක්නැතැයිනොකි යා
දන්දෙන්නෝවෙස්සන්තර රජ්ජුරුවෝය. උන්ට දෙවියන්විසින්දෙනලද සෙවතමය පණ්ඩර නම් වැසි
වස් වා පි යන තරම් මහානු භාව ඇති හැළි ඇතෙක් ඇත. ඒ ඇතු ගෙනාවොත් අපගේ රට වැසි වැස දුර්භි ක් ෂ
භය සන්සිඳෙති. එසඳ රජ්ජුරුවෝබමුණන්අට දෙනෙකුගෙන්වා ඇතුඉල්ලාගෙන එවයිසිවිරටට පිටත්
කර යැවූහ.
වෙසතු රු මහරජාණෝඑදවස් පෝය දන්දෙන්ට සතර දන්හල්විචාරන්ට යන්නාහුශක‍්‍රදෙවේන්ද්‍ර ලීලාවෙන්
සැරසීසත්රුවණින්හෙබවූආභරණ වලින්සැරසූඇතුපිට නැගීසිවුරඟ සෙනඟ පිරිවරා ශක‍්‍රදේවේන්ද්‍ර
ලීලාවෙන් නැගෙනහි ර දිශාවෙහිදන් හලට යන රජ්ජුරුවන් ව දුටු බමු ණෝඅටදෙන අත් නගා සි ට ”ජයතු
භවං වෙස් සන් තර මහාරාජ” යි ආශී ර්වාද කොට සි ටියහ. රජ්ජු රුවෝ මේ බමු ණෝ මද දෙයක් නොඉල් වති යි
ඇතුආසන්න කොට බමුණනි, තොප කැමැත්තක්ගනුවයිකීහ. එවිට බමුණෝකියන්නාහුරජ්ජුරුවෙනි,
තොප නැගී තෙලෙ ඇතු අපට දන් දෙවයි කී හ. බමු ණෙනි , මාගේ ශරීරයෙන් භාගයක් නොඉල් වා ඇස් දෙක
දෙවයි නොකි යා ඇතු ම ඉල් වති යි මඳක් දොම්නස් ව යහපත බමු ණෙනි , තොප කැමති ඇතු තොපටම දන්
දෙම්හයි සොම්නසි න් පි න පි නා නැවතත් ඇතු සරසවන් නේ සූ විසි ලක්‍ෂයක් වටිනා ආභරණ අඳවන් නට
විධානය කෙළේ ය. පි ට මැණි කය. මු දුනෙහි මැණි කය. මු තු හරයෙහි මැණි කය. අකු ස් සෙහි මැණි කය. කණ් ඨය
වෙළන මු තු හරෙහි මැණි කය. ඇත් කු ඹෙහි මැණි කය. යන මේ මැණි ක් සයෙහි අගයක් නැත් තේ ය. මහානඝ_ ය.
මෙසේ ඇතු සරසවා ඇත්වෙදුන් ප‍්‍රධාන පන් සියයක්කු ලවාසීන්ද ඇතුව රුවන්කෙණ්ඩියෙන්අත පැන්
වත්කොට ඒකාන්තයෙන්ලොව්තුරා බුදුවෙම්වායිකියා ඇතුදන්දුන්හ. ඒමහතාණන්ඇතුදන්දෙත්ම
මහමෙර නැමී නමස්කාර කෙළේය. මහපොළව සතුටුව ගුගුලේ ය.
ඉක් බිති ඒ බමු ණෝ දකු ණු දොරදී ඇතු ලදින් ඇතු පි ට නැගී රාජ වීථියට බටහ. ඒ දුටු නු වර වාසී හු එම්බා
බ‍්‍ර ාහ් මණයෙනි , අපගේ ඇතු නැගී තෙපි කොයි ගෙනයව්දැයි කී වාහු ය. බමු ණෝ කි යන් නාහු වෙස් සන් තර රජු
විසි න් අපට ඇතු දෙන ලද් දේ ය. තෙපි කවරහු ද? කෙසේ වලකව්දැයි උසු ළු විසු ළු කොට බැණ නැගී ගි යහ.
එකල රජ බමු ණු වෙළඳ ගොවි ආදීන් හා සෙනෙවිරත් ඈපා මාපා ආදී පඤ් ච ප‍්‍ර ධාන මාණ් ඩලි ක ජනයෝ ද
මු ළු මු ළුව ගෙන දත් කමින් සි යලූ නු වර ඇලලී ගොස් කි පී සඳමහ රජාණන් කරා ගොස් හඬා වැලපී ස් වාමීනී
දෙවියන්විසින්මිනිස්ලොවට දුන්නාවූහස්තිශ‍්‍රීයෙන්දිලිසෙන අපගේඇත්රුවන නුඹගේපුතණුවෝ
කලිඟුරටින්ආ බමුණන්ට දන්දෙමින්අප නෑසූසේක. අනේස්වාමීනි, ශ‍්‍ර ද්ධාව ඇතිනම් ඇතු නොදී
රන් රුවන් දී පි ය නොහැකි ද? මේසා දුර්ලභවූ මු ළු ලොවට වැඩ සදාලන ඇතු දන් දුන් නේ කු මටදැයි කි යකි යා
හඬන්නට පටන්ගත්තාහුය.
එකල සඳමහ රජාණෝ නු වර වාසී න් ගේ රැුහැනි බලවත. කළමනා කි ම්දෝ හෝ යි සි තා බාලයන් විසි න්
නොකළමනාදෑ කළ කල උන් ට තොප කැමති දඬු වමක් කරන් න මෝ වේදැයි කී හ. එවිට නගරවාසී හු
කියන්නා වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවන්දඟගෙයිලතත්නොපිළිවන. දිවිගනුත්නොපිළිවන. අපගේරට හිඳ අප
නැසූ තැනැත් තන් රටින් දුරුකොට වංකගි රිනම් පර්වතයට යවන් නා කැමැත් තම්හ. අදම යැව්ව මැනවයි කී හ.
එසඳ සඳමහ රජාණෝ දැන් මු න් ගේ කී මට එකඟව පසු ව සු දුස් සක් කරම්හයි සි තා මහජනයාට කි යන් නාහු
අඹු දරුවන් ට සමු දී සෙට යන පරිද් දෙන් අවකාශ දෙවයි කී හ. එ ඇසූ නගර වාසී හු ස් වාමීනි , ඔබ වහන් සේ ට
හැගු නක් කළමැනවයි වැඳ සමු ගෙන ගි යහ. එසඳ මහ රජාණෝ මහත් ශෝ කී ව නු වර වාසී න් කි පු ණ බව
කන් තා නම් ඇමති අත පු තණු වන් ට කි යා යැවූ හ. ඒ ඇමති ගොස් ඇතු දන් දුන් සොම්නසි න් පි න පි නා සි ටින
වෙසතු රු රජ්ජු රුවන් වැඳ පි යරජ්ජු රුවන් දන් වා එවු හසු න කි යන් නට භයව ශ‍්‍ර ී පාදය වැඳ හඬ හඬා
සි ටියේ ය. බෝ ධිසත් වයෝ ඔහු අත අල් වා නගා සි ටු වා තෝ නොබා කි යවයි වදාළහ. ඇමති තෙමේ කි යන් නේ
ස්වාමීනි, ඔබ වහන් සේ ඇළිඇතුදුන්වරදට මේ නුවරින් පහකොට සෙට වංකගිරි පර්වතයට යවන් නට
සම්මත කළහයි කී හ.
එබස් අසා වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ සි නහ පහළකොට වදාරන් නාහු මා අති න් ඇස් ඉස් මස් ලේ ඉල් වූ නම්
ඒ සි යල් ල දෙමි. බාහි රවූ ඇතු දන් දුන් හයි වරද කොට සි විරට වාසී හු රැුහැනි වූ නම් මැනව. මා දෙන දන්
නොනවත්වමි. සසර වසන්නවුන්ට දානඵල සුවමිස අනික්සුවයෙක්නම්නැත. පින්නොකටයුතුයයිනගර
වාසී හු කි යත් නම් වන වාසයට යන බව ඉතා සි ත් කළුය. මා කි සි වකු සමඟද කලකි රීමෙක් නොවෙමියි වඳාරා
කන් තා නම් ඇමති ය අසව, එකක් කි යමි. පි යාණන් ට දන් වා නු වර වාසී න් කැමති නම් සෙට සප් ත සතක මහ
දනක් දී පියා වනයට යනු කැමැත් තෙමි. එපවත් පි යාණන් ට කි යවයිනි යමකොට යවා ලඟ සි ටි සෙනෙවි
රඳුන් කැඳවා කි යන් නාහු ඇත් , අස් , ස් ත‍්‍ර ී , දැසි දස් ආදී සි යල් ලෙන් සත් සි යය බැගි න් ද නානා ප‍්‍ර කාරවූ ආහාර
පානාදියද යන සි යල් ල පි ළි යෙල කරවයි අමාත්‍යයන් ට විධාන කොට හු නස් නෙන් නැගී මද්‍රි දේ වින් උන්
බිසෝ ගෙට ගොස් බිසව අමතා බිසවු නිෟමා විසි න් දුන් නාවු ද දෙමව්පි යන් ගෙන් ගෙනාවාවු ද රන් රිදී මු තු
මැණික් ආදී සියලූ ධනය නිධාන් කොට තබවයිකීහ. බිසව කියන්නී ස්වාමීනි, ඔබ වහන් සේපෙර දන්
දෙන්නට කියන බව මුත්තියන්නට නොකියන සේක. දැන්කුමක්සඳහා මෙසේකීසේක්දැයිපිළිවිස්සාහ.
සොඳුර නගා ති බීම නම් දන් දීමය. දන් දෙන් නාහු විළි කු න් ඵලය වැළඳගත් දිමියන් වැන් නාහ. තු මූ ද නොකති .
අනුන්ටද නොදෙති. එසේවූවාහුපරලොවට වස්තුනගා නොතබන්නාහුවෙති. එසේහෙයින්නිධන්කොට
තබවයි කී යේ නම් දන් දෙනු සඳහාමය. එවිට බිසව ස් වාමීනි , ඔබ වහන් සේ නි තර දන් දීමෙහි සි ත් ඇති බව
නොදන්නා සේක්ද? දැන්අමුතුව මෙවැනිබසක්කියන්නට කාරණා කිම්දැයිකීහ.
එකල් හි වෙසතු රු රජ්ජු රුවෝ , සොඳුර, අප ඇතු දන් දුන් හයි නගර වැස් සෝ කි පී අපට මෙහි ඉන් ට නොදී
වංකගි රි පර්වතයට යන් ට සම්මත කළහ. එසේ හෙයි න් අප වනයට යම්හ. මම නැතැයි සෝ කයෙන්
නොතැවී දරු දෙදෙනා කෙරෙහි දයා ඇති ව වසව. අපගි ය කල තොප රක් ෂා කරන ස් වාමී කෙනෙකු න් ඇත.
උන්ට කීකරුව අත්පා මෙහෙකරව’යිකීහ. රජ්ජුරුවන්වහන්සේමෙසේකියත්ම රූපශ‍්‍රීන්සියළු ස්ත‍්‍රීන්
කෙරෙහි අග‍්‍ර වූ මද්‍රි බිසව ලෙන් නැගි සෝ කයෙන් යු තු ව රන් ලි යක් සේ වැලපෙමින් ලය අල් වාගෙන
ස් වාමීනි , මේ කු මන බසෙක් ද? නු ඹ වහන් සේ ගෙන් වියෝ ව ජීවත් වීමට වඩා අප දෙදෙන එක් ව මියයාම
උතු මි. ඔබ වහන් සේ ගෙන් වෙන් ව කු මක් සඳහා මෙහි වසමෝ ද? මාගේ දරුවන් වඩාගෙන නු ඹට පළමු කොට
මා වලට යන නි යාව නොදන් නේ ද ස් වාමීනි , උතු ම් දාන ක‍්‍ර ි යාවට විරුද් ධ වූ නගර වාසී න් ගේ සි ත් ගන් ට
නොපි ළි වන. ඔබ වහන් සේ වනයෙහි වැඬහි දීම මැනවයි බිසවු න් හි මවත වසන කෙනෙකු මෙන් හි මාලය
වර්ණනා කරන් නාහු එහි මල් පි පී වැගි රී ගි යකල රමනී ය මල් යහන් මැද මු ළු බැඳ සි ටිනා මු ව පොව්වන් දක් නා
අපට රාජ්‍යශ‍්‍රීසිහිනොවෙයි. ඒඒතන්හිසෙබඩන්මැද බැස නැටුම්ගත්මත්මොනරුන්අතින්රාජ්‍යය
සඳහන් නොවෙයි . පි පී සි ටි සල් සපු නා පනා සසල අගරු ආදී නා නා පු ෂ් පි ත පු ෂ් පයන් ගෙන් හෙබි වෘක්‍ෂ
ලතාදියෙන් යු ත් වන ලැගු ම් සහ රිදී රේඛාවන් බඳු ඇද හැලෙන දියදහරා දකි න අපට කවරනම් දුකක්
සි හි වේද ස් වාමීනි , ඔබ වහන් සේ පන් සල් හි වඩා හි ඳුවා වනමු ල් ඵලා ඵල කඩාගෙන ඊම මට භාරය යනාදීන්
කී හ.
එකල්හිඵුසතිදේවිය පුත‍්‍රයාගේමේ කටුකවූඅස්න අසා පුතණුවන්කෙරෙහිහටගත්සෝකයෙන්හඬමින්
කි යන් නාහු ගලි න් පැන මියෙම්මය. දිව ඇද කා මියෙම්මය. වසකා මියෙම්මය. ගි නි වැද මියෙම්මය. මද
වරදකුත්නැතිමාගේපුතණුවන්දන්දුන් දෝෂයට වනයට යවත්නම් මහරජ, තොපගේමේ නුවර විනාශ
වී යන් නේ ය. තොපි මපු තණු වන් නොසැලකූ නම් මා දිවි නොති බෙයි . කි යා හඬන බිසවු න් දැක සඳමහ
රජාණෝශෝකයට පත්ව නගර වාසීන්ගේක්‍රොධ බලවත්හෙයින්තෙපිශෝක නොකරව. මපුතණුවන්
වනාන් තරයට යවමි. නොබෝ දවසකින් වනයට යැවූ මපුතණුවන් නගර වාසී න් ලවාම ගෙන්වා ගනි මියි
කියා ශෝක සංසිඳවූහ.
වෙස් සන් තර මහබෝ සතානෝ ඉතා සොම්නසි න් එදා රාත‍්‍ර ී ය ගෙවා දෙවන දවස් සි යළු යාචකයන් රජගෙයි
මිදුලේ රැුස් කරවා මනා කොට සරසන ලද සත් සි යයක් ඇතු න් ද සත් සි යයක් අසු න් ද මේ ආදී වශයෙන් සි යලූ
දෙයින්ම සත්සියය බැගින්තබ්බවා දොරවල්හරවා තොපකැමතිතරමක්වස්තුගනුවයිනි යෝ ග කළහ.
යාචකයෝ ද පි යු ම් වනයකට වදනා බඹර කැලක් සේ රන් රිදී මු තු මැණි ක් ආදී වස් තු ව කැමති කැමති සේ
උකාගෙන යන් ට ගි යහ. සමහරු පටකඩ සළු පි ළි සම් වඩම් ගෙන යන් නෝ සි ය දහස් ගණන් පාදාංගලි
කන්අගා මිණි ඔටුණු ආදී සි යළු දේද යාචකයන්ට දුන් හ.
මෙසේ මහබෝ සතාණන් වහන් සේ සප් ත සතක මහ දන් දුන් කෙනෙහි ම මහ පොළව කම්පාවිය. මේරු
පර්වතය නටන්නටවන. සප්තකූ ල පර්වතයෝද හුයාපිවේය. ගබඩක්සේනැමී වැඳුම් ගත් හ. මද්‍රි දේ වියද
තමාගේ පළඳනා ධන ධාන්‍ය සි යලූ යාචකයන් ට දන් දුන් හ. එදවස දන් දුන් හෙයි න් යා නොහී දෙවන දවස්
වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ අඹු දරුවන් කැඳවා ගෙන මව්පි යන් සමීපයට ගොස් වැඳ සි ටියාහ. එවිට මෑණි යෝ
මද්‍රිදේවින්ට කියන්නාහුයෙහෙළණියෙනි, දන්දුන්දෝෂයට මපුතුන්වනයට යාදෙව, තෙපිනොයව
වනයෙහිදුක්බොහෝය. එහිදී දරුවන්රක්ෂා කිරීම ඉතාම දුෂ්කරයයිකීහ. මද්‍රිදේවී කියන්නේමාගේ
ස් වාමීන් හා වසන කල මෙහි සි ටීමට වඩා ඉතා පහසු යයි කී වාය.
එසඳ බෝ සතාණෝ මද්‍රි දේ වී මු හු ණ බලා සොඳුර, වල වසන කල මහත් භය ඇත. දාර පි ඹු රන් තම දරණි න්
යොදුන් වල් වට කොට ගෙන තමන් මු වට හසු වූ සි ංහ ව්‍යාඝ‍්‍ර යන් ඇතු න් දක් වා අල් වාගෙන ගැල පි යති . තවද
සොඳුර නාද කරන සිංහයන්ගේහඬින්කන්පැලීයන්නා වැන්න. ව්‍යාඝ‍්‍රයන්ගේගර්ජනාවෙන්ලය පැලී
යන්නා වැන්න. ඒවනයෙහියක්ෂ, රාක්ෂ, භූත පේ‍්‍රතයන්ගේභය ඇත. සියළු ශරීරයෙහිඇට දක්වා බිඳ ලේ
බොන මදුරුවෝ ඉතා බොහෝ ය. බොහෝ කොට කී මෙන් කි ම්ද එහි ස් ත‍්‍ර ී වාසයට බැරිමයයි කී වාහ. එබසට
මද්‍රී දේ විය කි යන් නී ස් වාමීනි වඳාළ හැම දුකක් ම ඉවසමි. ඔබ වහන් සේ නොදැක නොයි දිමියි කී හ. දරු
දෙදෙනා මා නොදැක නොඉදිති කී වාය. සොළොස් දහසක් පු රඟනෝ ද නගර වාසි හු ද හඬා වැති ර ගි යහ.
එකල් හි ඇමැත් තෝ මනහර රථයක් සාදා ගෙනවු ත් ගමනට කල් බව දැන් වූ හ. එසඳ මද්‍රි දේ විය සමනන් ට
පළමු කොට දියණි යන් වඩාගෙන පු තණු වන් ඇඟි ල් ල අල් ලාගෙන පලා ගොස් රථයට පැනනැංගාය. ඉක් බිති
බෝ ධිසත් වයෝ දෙමව්පි යන් වැඳ සමු ගෙන පු ර ස් ත‍්‍ර ී න් ට සමු දී ජන සමූ හයාට අවවාදදී තමන් දුන් දන් හි පි න්
අනු මෝ දන් කරවමින් මහ ජනයා හඬ හඬා සි ටියදී රථය පැදගෙන රාජ වීථියට නි ක් මු ණාහු ආ ආ වු න් ට
පින්දී අප‍්‍රමාදව මෛත‍්‍රීපෙරටුව පින්කරන ලෙස ප‍්‍රිය තෙපුලෙන්අවවාද කොට නුවරින්පිටත්ව උතුරු දික්
බලා වඩන්ට පටන්ගත්හ. මෙසේවඩනා බු ද්ධාංකු ර වූමහතාණන්නුවර පෙරලා බලමියිසිතා මොහොතින්
රථයක් ප‍්‍ර මාණ නැත. පොළොව බිඳී පෙරළා රථය නු වර දිසාවට නමාලී ය. එවිට බෝ ධිසත් වයෝ තමන්
දෙමව්පි යන් ගේ ප‍්‍ර ාසාදාදි පු ර සම්පත් බලා සතු ටු ව නැවත වඩනා කල් හි බෝ ධිසත් වයන් ගේ මෑණි යෝ
සි තන් නාහු මපු තණු වෝ වොටු ණු මාලාදි රාජාභරණ හා ධන ධාන්‍යාදිය අටළොස් වරෙක දන් දුන් හ. දැන්
වනයට යන් නාහ. ඒ යන ගමනේ දන් දෙත් වායි සි තා වස් ත‍්‍ර ාභරණයෙන් හා සත් රුවණි න් දහසක් ගැල් පු රවා
යැවූහ. මෑණියන් එවූ වස් තු ව බලා සතු ටු ව රථය සිඟන්නන් කරා පදවා වස්තු ව ඔවුන්ට දී වනාන් තරයට
නි ක් මු ණාහ. එකල් හි බමු ණෝ සතර දෙනෙක් පැමිණ වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ කොයි දැයි විමසා වංකගි රියට
වැඩිය බව අසා රැුහැනි ව අතසලා ”යනකල ගෙනගි ය දෙයක් ඇද් දැයි ” විචාරා වහා දිව ගොස් මග වඬි නා
බෝ ධිසත්වයන් දැක රජ්ජුරුවෙනි යි හඩනගා කෑ ගසා රථය නැවැත් වූ කල් හි එහි ලඟාවී රජතුමනි, දන්
පි ණි ස යමක් ලබාගන් ට පැමිණි යෙමි. තෙල රථය අදි නා අශ් වයන් අපට දුනමැනවයි ඉල් වූ හ. බෝ ධිසත් වයෝ
ඉතා සතු ටු ව රථයෙන් බැස ෙසෙන්‍ධවයන් සතර දෙන බමු ණන් ට දන් දුන් කල් හි හි ස් වූ රථය අහසෙහි
සිටියේය. ශක‍්‍රදේවේන්ද්‍ර තෙම ඒදැක දිව්‍ය පුත‍්‍රයන්සතර දෙනෙකුකැඳවා කියන්නේවෙස්සන්තර
රජ්ජුරුවෝතපසට යන්නෝරථාශ්වයන්බමුණන්ට දන්දී පයින්වඩිති. තොප ගොස්රථය අදුවයිනියෝග
කළේ ය. දිව්‍යපු ත‍්‍ර යෝ සතරදෙන රොහි ත මෘග වෙස් මවා ගෙන රථයෙහි යෙදී රථය අදනා කල් හි අනි ක්
බමු ණෙක් පෙරසේ ම අවු ත් රජ්ජු රුවෙනි , සි ටු වයි හඬගා වහා එහි ලඟාවී ”මම ඉතා වෘද් ධයෙමි, රෝ ගි යෙමි,
ගමන්විඩායෙන්මිරිකෙමි. තෙල රථය දෙවයි” කියා රජහට ආශීර්වාද කළේ ය. බෝධිසත් වයෝසතුටුව
අඹු දරුවන්රථයෙන් බස් සා බමුණාට රථය දුන් හ. බිසවුන් පයින් යා නොහෙති . දරුවෝ ද යා නොහෙති .
නොසි තා එදා ඒ මහතාණෝ රථය දන් දෙත් ම එහි යෙදී සි ටි දෙවියෝ අන් තර්ධාන වූ හ.
ඉක්බිතිදේවිය කෘෂ්ණජිනාවන්ද වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවෝජාලිය කුමාරයන්වද වඩා ගෙන කටුපහරණ ගල්
බොරළු මඩිමින් ඇල දොල මැද නාමින් ලි ය මලූයෙහි සි සි ල් සෙවන සැතපෙමින් දුන් දන් සි හි කරමින්
සතුටුව දුටුදුටුවන්කොයියව්දැයිවිචාළකල වංකගිරියට කියමින්ඔවුන්ටද අවවාද කරමින්වඩිති. මග
දෙපස සි ටි අඹ දඹ ජම්බෝ ල නා පනා නාරං ආදී ඵලාපල දරුවෝ දැක ඇවිටිලි ව දෙඅත් ඔසවා අම්ම
පියාණෙනි , කි ය කියා හඬමින් යෙති . බෝ ධිසත්වයන් ගේආනුභාවයෙන් වෘක් ෂයෝ තු මූ ම නැමී පලාපල
දරුවන් අත තබයි . බෝ සතාණෝ දේවතානුභාවයෙන් ති ස්යොදුන් මග ගෙවා එක දවසි න් ගොස් චෙති ය
නගර ශාලාවට වන් හ. මද්‍රි දේ විය ශාලාව ඇමද බෝ ධිසත් වයන් ට ඉඳිනා අසු න් පනවා දරුදෙදෙනා සමඟ
රජ්ජු රුවන් ට සහ නු වර වාසී න් ට පෙනෙන පරිද් දෙන් සි ටියාහ. එසේ ඉන් ට කාරණා කි ම්ද යත් ? වෙස් සන් තර
රජ්ජුරුවෝතමන්ගේනුවරට ආ හෙයින්අපහැර ගි යාදෝ හෝයිසිතුවහොත්අයහපතැයිසිතා එසේ කළහ.
එසේසිටියාවූබිසවුන්දුටුමග යන එන්නෝචෙතිය රජ්ජුරුවන්ට කියා යැවූහ. එවිට චේතිය රජ්ජුරුවන්
ඇතු ළු වූ සැට දහසක් රජවරු අවු ත් බෝ ධිසත් වයන් පාපි ට හඬා වැටෙමින් කි ම්ද මහරජ ඔබට ලෙඩදුක්
නැද් ද නු වර වාසී න් ට පී ඩා නැද් ද මේ නම් කු මන විශ් මයක් ද කවර නම් විපත් ති යක් දැයි විමසා අලි ඇතු
දන්දීම නි සා මෙසේරටින් පි ටවීමට සි දුවූ හයි සි යළු තොරතු රු බෝ ධිසත්වයන්වහන් සේ පැවසූ පසු අපගේ
රට රාජ්‍ය කළ මැනවයිතමන්ගේරාජ්‍යයට ආරාධනා කළහ. එකල්හි බෝධිසත් වයෝකියන්නාහුතොපට
රාජ්‍යය නොකරමි. අපිනෙරපූරජ්ජුරුවන්නවත්වාගෙන රාජ්‍යය කරවතියිසිවිරට වාසීහුතොපකෙරෙහි
වෛරව උනුනුන්යුධකොට විරොධ වෙයි. එබැවින්එසේනොකරමි. වංකගිරියටම යමියිකීහ. එසේනම්
රජගෙට වැඩිය මැනවයි ආරාධනා කළවිට බෝ සතාණෝ නොයම්හයි කී හෙයි න් ඒ ශාලාවම දිව්‍ය විමානයක්
මෙන් සරසා සැට දහසක් රජදරුවෝ ශාලාව වටකොට රැුකවල් ගත් හ. බෝ ධිසත් වයන් සු වඳ පැනි න් නාවා
සළු හඳවා රස භොජන වළඳවා සතු ටු කළහ. බෝ සතාණෝ දෙවන දවස් වංකගි රියට යම්හයි කී සඳ
වල් ගස් වා මග එළි කරන තෙක් වැඩ හු න මැනවයි වලකා සත් දවසක් එහි රඳවා ගත් හ. මග එළි කල කල
බෝධිසත් වයෝඅඹුදරුවන්සමඟ නික්මුණාහ. චේතිය රජ්ජුරුවන්සැට දහසක් රජදරුවෝපසුගමන්
කොට පහළොස් යොදුනක් ඉදිරියෙහි ති බියදී මහවනය සමීපයේ සේ නාපති යෙකු රැුකවල් ලවා දකු ණත
ඔසවා මග කි යන් නාහු ස් වාමීනී , මෙතැන සි ට ඉදුරා දකු ණු දික් බලා ගි යකල නි ල් වලාකු ලක් මෙන්
පෙනෙන්නේවිපුල නම් පර්වතයයි. එහිසිට බැලූකල ගන්‍දමාදන පර්වතය පෙනෙන්නේය. ඒපර්වතය
නොයෙක්වෘක්‍ෂයෙන්ප‍්‍රතිමණ්ඩිතය. එහිසැතපීශරීර ක්ලාන්ත නිවාගෙන ඉන්ඔබ්බට වැඩිකල ඛෙතුමතී
නම් මහා ගෙඟක් ඇත. එහි ඇති වැද් දාගේසහායයෙන් ඒ ගඟින් එතරව ඔහුට රන් ඔටුන් න තද කරන
ලක්‍ෂයක් වටිනා රන් ඉද් ද දෙවා ඉන් ඔබ්බට වැඩිකල මැණි කක් කරන ලක්‍ෂයක් වටිනා රන් ඉද් ද දෙවා ඉන්
ඔබ්බට වැඩිකල මැණි කක් සේ බබලන සානු නම් පව_ තයෙක් ඇත. ඒ අසල ඇති නු ග ගසෙහි වූ මධු ර පල
අනු භව කොට එහි සැතපී සි ට ඉන් ඔබ්බට වැඩිකල නි ල් වූ මහත් ඊතණ වනයය. ඒ ගෙවා වඩනේ මු චලි න්‍ද
නම් විල් තෙරින් එතරව ඊසාන දෙසට පැමිණ ඒ කපදික මාර්ගයෙන් ගොස් වන ලැහැබට ලඟාවූ කල
පස් පි යුමෙන් හා වැල් ලෙන් ගැවසී ගත් හතරැුස් පොකු ණක් ඇත. එයින් දකුණු දිග බලා ගි යකල නොයෙක්
පලාඵලයෙන් ගැවසී ගත් අවංකවූ වංකගි රි පර්වතය පෙනෙයි . එහිපන් සල් කොට ගෙන ධ්‍යාන සුවයෙන්
දවස් යවමින් අඹු දරුවන් සමඟ වාසය කරවයි කි යා නැවත සැට දහසක් රජදරුවෝ බෝ ධිසත්වයන් වැඳ
සමු ගෙන පෙරළා තම නු වර වලටම ගි යහ.
එදවස් ශක‍්‍ර දේ වේන්‍ද්‍රතෙමේ මිනි ස් ලොව බලන් නේ අප මහබෝ සතාණන් වහන් සේ තපස් රකි න් නට වංකගි රි
පර්වතයට ගොස් පන් සල් දෙකක් සහ සක් මන් මළු දෙකක් ද තවු ස් පි රිකරද සූ දානම් කොට ”තපස් රකි න් නවු න් ට
කැපයයි ” බිත් ති යේ අකු රු ලි යා එතැන් සි ට ති ස් ගව්වක් වනයේ වග වලසු න් සි ංහ ව්‍යාඝ‍්‍ර යන් ආදී සි ව්පාවු න් ද
යක් බූ පි සසු න් හා භයානක ශබ්ද ඇති මෘග පක්‍ෂී න් ද පලවා හැර එවයි නි යෝ ග කළේ ය. ඒ විස් කම් දෙව්පු ත්
සක්දෙව් රජහුගේනියෝගය පරිද්දෙන්එකීසියල්ල නිර්මිත කොට තබා දෙව්ලොවටම ගියේ ය.
බෝ ධිසත් වයෝ කී සලකුණු අනු ව මග ගෙවා ගොස් සතරැුස් පොකුණු තෙර බිසව නතරකොට විශ් මකම_ යා
මැවූ පන් සල් දැක ශක‍්‍ර යා අප ආ බව දන් නේ වනැයි සි තා එහි වැද රාජාභරණ ගලවා තබා අඳුම් දිවිසම්
පොරවාගෙන ජටාමඬුලූ බැඳ සැරයටිය අතින්ගෙන සක්මන් මළුයෙහිසක්මන්කරමින් සි ටියාහ. මද්‍රි දේ වි
බෝ ධිසත් වයන් නැවත එහි නොපැමිණි හෙයි න් වහා පන් සල සමීපයට ගොස් තපෝ විලාසයෙන් සි ටි
සමණන් දැක ලය පැලී යන තරම් ශෝ කයෙන් හඬා බිම වැටී ස් වාමීනී ඔබ සඳමහා රාජ පු ත් වෙස් සන් තර
රජ්ජු රුවෝ යයි කට කට ඔබගේ රූපශ‍්‍ර ී ය කි යනු ඇසී මි. මාගේ ඇසි න් ද ඔබගේ රූපශ‍්‍ර ී ය දිටිමි. දැන් ඊට විරුද් ධ
වූ තවු ස් වේශයක් දකි මි. පෙර රජ්ජු රුවෝ යයි ප‍්‍ර සි ද් ධව දැන් තවු ස් වීයයි යන නම්විය. පෙර පැළදි රාජාභරණ
සි යල් ලක් නැත මමද ඔබසේ ම තවු ස් වෙස් ගනි මැයි දරුදෙදෙනා සමඟ අනි ක් පන් සලට වැද ආභරණ
සළුපි ලි ගලවා තබා අඳුම් දිවිසම් රිටි සු ඹු ළු වල් කලා ජටා මඬු ළු ධරව දරු දෙදෙනාටද එසේ හඳවාගෙන
බෝ සතු න් කරාගොස් වැඳ නැගී සි ට වහන් ස, ඔබ අති න් මා වරයක් ඉල් ලමියි වර ඉල් ලන් නී මම පලාඵල
ගෙනෙන් නටයමි. ඒ පෙරවරු කාලයෙහි ඔබ වහන් සේ දරු දෙදෙන රක්‍ෂාකල මැනවයි කී වාය. බෝ ධිසත් වයන්
වහන්සේයහපතැයිඋන්ට වරදී කියන්නාහුමා විසින්ද තොපගෙන්ගන්නා වරයෙක්ඇත. වේලේමුත්
නොවේලේමාගේපන්සලට නොව¥වයිකියා උන්අතින්වරලදීන්මෙසේවසන කල්හිසත්මසක්
ගෙවීගියේය.
එසේවසන සමයෙහිකලිඟුරට දුන්නිවිඪ නම් බමුණුගම ජූජක නම් බමුණෙක්බාලකල සිට සිඟන්නේවෘධ
අවස් ථාව දක් වා සි ඟා ගෙන කහවනු සි යයක් ලදින් එක් අනාථ බමු ණෙකු කෙරෙහි තබා ගොස් කල් යාමකි න්
අවු ත් යහළුව මාගේ කහවණු දෙවයි කි යා ඉල් වීය. ඒ බමු ණු කි යන් නේ යහළුව, මා අනාථ වූ යෙන් තාගේ
කහවණුවිකුට කාපීමි. තාගේකහවනුවෙනුවට මාගේඅමින්තතාප නම් දුවණිය ගෙනයවයිභාර කෙළේ ය.
උගෙන් අනි ක් ලැබෙන දෙයක් නැත් තෙන් තමන් කාමදාස බැවින් ඒ බැමිණි ය තමන් ගේ ගෙදරට කැඳවාගෙන
ගොස්තමාට අඹුකෙළේය. ඈද ජූජක කෙරෙහිමහත්ගෞරවයෙන්උවටැන්කෙරෙමින්සිත්සේවෙසෙයි.
එකල ඒ බමු ණු ගම සෙසු තරුණ බමු ණෝ තමතමන් ගේ අඹු වන් ට රැුහැනි ව ජරා දුර්වල වෘධ බමු ණාට
මෙවැනිතරුණ ස්ත‍්‍රීයක්සිත්සේමෙහෙවර කොට වෙසෙයි. තෙපිඅපට මෙහෙවර කිරීමට ප‍්‍රමාද වන්නේ
කි ම්දැයි කි යා ගැහැට කෙරෙති . ඒ ඇසූ බැමිණි යෝ ජූ ජකයා කෙරෙහි ඈ කලකි රවමියි සි තා පැන් තොට ලඟදී
ඈ දැක කි යන් නාහු එම්බල පව්කල තැනැත් ති ය තී දත් හැලූනු නර මහල් ලෙකු ට මෙහෙ කෙරෙහි ද ඒ කටදත්
මහල්ලාට තීපාවාදුන්තිගේදෙමාපියෝතිට සතුරු වන්නාහ. තීපින්නොකල තැනැත්තියක. තීගිය
ජාතියෙහියාගයෙහිකපුටන්ට ලූ බත්පළමුකොට කෑ මහළු කපුටියක්වන. එසේහෙයින්වද තීමේ නර
මහල් ලාට අඹු වූ යේ ? ගැරඬි සමක් වැනි ඇඟරැුලි ඇති කඩදත් ඇති කෙළතොලූ මහළු බමු ණා හා ති ගේ
කවරනම් පඤ් චකාම සම්පත් ති යෙක් ද? සොඳුර ති ගේ කෝ මල ශරීරය වෙහෙසා ඒ බමු ණාට මෙහෙනොකොට
ලදරු සැමියකු සොයා ගන් නැයි කී හ. මෙසේ ඕ තමාට පරිභව බණන් නාවූ ගෑණු න් බලා හඬා වැලප කලය
ගලේ ගසා දමා පි යා අත පොරවාගෙන ගෙට ගොස් බමු ණු ගේ රැුවු ල තරයේ අල් වා ගෙන දත් කමින් බමු ණු
මහල් ල, තා සමඟ ඉදිමෙහි විපාක අද ලදිමි. අද මේ ගම දැරියෝ එක් ව පැන් තොටදී නොකල පරිභවයෙක්
නැත. මෙහි ඉදීමට වඩා කරවැල් ලා ගෙන මියයාම යහපත. වහා ගොස් දාසයකු හෝ දාසි යක ගෙන එව.
නැතහොත් මා වෙන් වී යෙමියි කී වාය.
එවිට දත් නැතත් අඹු සොඬ හෙයි න් කී බසට කම්පාව එම්බා සොඳුර නු ඹ කණගාටු නොවව මහළු බැවින්
දැසි දස් සන් ලද නොහැක. මෙවක් පටන් දරත් දියත් මම්ම ගෙනෙමි. සෙසු කළමනා දෙයද මම්ම කරමි.
තෙපි මෙහෙ නොකර ගෙයි රැුක ඉඳුවයි ඈ අස් වසා කී හ.
අහෝ බමු ණ සැමියන් අති න් මෙහෙ ගන් නා කු ලයෙක මා උපන් නේ නැත. නපු රු බස් නොකි යා දාසි යක
හෝ දාසයකු ගෙන එවයි කි වු ය. සොඳුර දාසී න් කෙසේ ලබම්ද? බමු ණ තට උපායක් කි යමි. උසස් ගු ණැති
වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ ඉච්ඡුා දන් දෙති . දැන් ඒ උත් තමයා වංකගි රි පර්වතයෙහි තපස් කෙරෙති . තොප එහි
ගොස් මට මෙහෙකරන වහලෙක් ගෙනෙයි නම් ඉඳිමි. නැත් නම් ගමට යමියි කී ය. සොඳුර වංකගි රි පර්වතය
ඉතා දුරය. ගෙයි මෙහෙවර මම කරමි. තෙපි ඊට උරණ නොවවයිකී හ.
අහෝ බමු ණ සැමියන් අති න් මෙහෙ ගන් නා කු ලයෙක මා උපන් නේ නැත. නපු රු බස් නොකි යා දාසි යක
හෝ දාසයකු ගෙන එවයි කි වු ය. සොඳුර දාසී න් කෙසේ ලබම්ද? බමු ණ තට උපායක් කි යමි. උසස් ගු ණැති
වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ ඉච්ඡුා දන් දෙති . දැන් ඒ උත් තමයා වංකගි රි පර්වතයෙහි තපස් කෙරෙති . තොප එහි
ගොස් මට මෙහෙකරන වහලෙක් ගෙනෙයි නම් ඉඳිමි. නැත් නම් ගමට යමියි කී ය. සොඳුරෟවංකගි රි පර්වතය
ඉතා දුරය. ගෙයි මෙහෙවර මම කරමි. තෙපි ඊට උරණ නොවවයිකී හ.
ඒ හඬ ඇසු ණ චෙති ය වැදිපු ත‍්‍ර තෙම වහා දිව අවු ත් රාජ්‍යය හැරපි යා මේ හි මයට ආ රජ්ජු රුවන් සොයා
ආයේ බිසවු න් වත් ඉල් වා දැයි කි පී දත් කමින් වටපි ට බලමින් දුෂ් ට බමුණු මහල් ලෟදැන් දැන් තා දිවි ගනි මියි
දුන් න හයා විෂ පෙවූ හී ය දුණු මඩලා හයාගෙන සොර බමු ණ දැන් තාගේ හෘදය මාංසය කපාගෙන පන් ථ
සකු ණයන් ට බිලි දෙමි, සල් ව සල් වා තාගේ බඩවැල් ඇරගෙන පක්‍ෂී න් ට දෙමි. තාගේ පංචමධු ර මාංශයෙන්
හා හෘදය ලෙයි න් දෙවියන් බිලි දෙමි. ඇගමස් බල් ලන් ට ලා කවමි. වහා ගසි න් බසු වයි කී ය. බමු ණු මරණ
භයි න් මහ හඬි න් හඬා බොරුවක් කි යාවත් මු න් අති න් ගැලවු න මැනවයි සි තා කි යන් නේ මා එසේ මෙසේ
මැරිය නොහැක් ක. මම සඳමහ රජු ගේ ¥තයෙක් මි. මඳ වරදකු ත් නැත් තෙමි. මඳක් මාගේ බස් අසව වෙස් සන් තර
රජ්ජුරුවන්ගේසුව දුක්දක්නා පිණිස යවයිසඳමහ රජ්ජුරුවන්ගේමෙහෙවරින්ආමියිකීය.
එබස් අසා වැදිපු ත් සතු ටු ව භටයන් සේ වටලාගත් බල් ලන් ගස් වල බැඳ ජූ ජක බමු ණා ගසි න් බස් සවාගෙන
අගු රෙහි පැලහු මස් හා මිහි රි ආහාර කවා ගමන් ශ‍්‍ර ම දාහ නි වා සතප් වා යන් ට නි ක් මු ණු කල මඟට මී ලබු වක්
හා අඟු රෙහි පැලහු මු ව ගාතයක් ද දී පසු ගමන් කොට දකු ණත ඔසවා බෝ සතාණන් වහන් සේ වසන දිශාවට
මග කි යන් නේ විපු ල පර්වතය තෙක් සලකු ණු දක් වා ඒ පර්වතයෙහි අච්චු ත නම් තපස් වී කෙනෙක් ඇත. එහි
වැද සැතපී උන් ගෙන් මග සලකු ණු ගනු වයි විස් තර කොට යැවීය. බමු ණා ඒ සලකු ණු අනු ව තපස් වීන්
සමීපයට ගොස් එහි සැතපී සි ට තාපසයෙනි , මම වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවන් ට බාලකල අකු රු කරවීමි. සත්
මසකි න් මා උන් නොදැක් කෙමි. බලා පි යනු සඳහා ආමියි කී ය. තපස් වී මු කී යේ සැබැවයි සි තා වංකගි රි
පර්වතය සමීපයෙහි පන් සලටම මාග_ සලකුණු කී හ. බමුණු ඒ අසා සතු ටු ව තු න් විටක් තපස් වීන් වැඳ
සමු ගෙන කී ලකු ණු බලබලා ගොස් ඒ අසල එක් ගි රි ගු හාවක් දැක, බමු ණු සි තන් නේ ස් ත‍්‍ර ී හු නම් දනට බාධා
කරන් නාහු ය. එහෙයි න් කු මාරවරුන් දන් ලබා පි යන් ට නොදෙති . එබැවින් මේ ගු හාවෙහි අද ලැගසි ට උදෑසන
දේ වී පලාඵල සොයාගි ය කල දරුවන් දන් ගනි මියි සි තා එදා ? ඒ ගු හායෙහි ම ලැගු ම් ගත් තේ ය.
එදවස මද්‍රී දේ වී පහන් වන වේලෙහි නපු රු ස් වප් නයක් දැක භයපත් ව වහා බෝ ධිසත් වයන් කරා ගොස්
පන් සල මළුයෙහි පි යවර සන් කොට සි ටිකල බෝ ධිසත් වයෝ දොර කවු දැයි විචාළහ. වහන් ස, මම යයි
කී වාය. දේවීනී, මා කරා මේ අවේලේමන්දැයිකීහ. ස්වාමීනීක්ලේශ වශයෙන්නරක සිතකින්ආයේ
නොවෙමි. මා දුටු ස් වප් නයක් කියන් ට ආමි ඇසු ව මැනවයි එය කියන්නී ”එක්කළු මිනි සෙක් කසා පි ළි
දෙකක් හැද දෙකන රත් මල් පැළඳගෙන කඩු වක් ඉස සි සාරමින් මා කරා අවු ත් මට බැණ මා හි ස ජටාව අල් වා
ගෙන ඇද උඩු කු රු කොට බිම හෙලා ගෙන මා හඬව හඬවා මාගේ දෑස උදුරාගෙන දෑතත් කපාගෙන ලය
පලා ලේ පෙරපෙරා හෘදය මාංශය උදුරාගෙන ගි යේ වනැයි ” කී වාය. බෝ සතාණෝ සී නය අසා සත් මසක්
පි රිහී ගි යාවූ මාගේ දානපාරමිතාව අද සම්පූ ර්ණවේයයි සතු ටු ව දරුවන් දෙන් නා ගෙන යන් ට වනයට
බමු ණකු ආයේ වනැයි සි තා බිසවු න් ට කි යන් නාහු දේ වීනි තොපගේ ඇඟට සු වයක් නොලැබ දඬු මැසි වල
සැතපෙන හෙයි න් පෙණෙන සී නැයි කි යා බිසවු න් සන් සි ඳුවා යැවූ දෑය. ඈ ගොස් දරු දෙදෙන කැඳවා මූ න
සි ඹ සනහා දරුවෙනි , මා ? දුටු සී නය නපු රුය. තොප පි යා ලඟි න් බැහැරට නොයවයි ඔවාදී බෝ සතාණන්
කරාගොස් වැඳ ස් වාමීනි මේ වනයේ මට නෑයෝ නම් ඔබත් දරු දෙදෙනාත් පමණය. මම වනයට යමි.
දරුවන් රැුකබලා ගත මැනව මා යනමු ත් මාගේ ළය ඔබ බව දැන වදාළ මැනවයි කි යා දරුදෙදෙනා පාවාදී
මල් කරුව හා පෙට්ටිය ඇරගෙන යන් නී හඬමින් වලපමින් වන දෙවියනි , මාගේ දරුවන් රක්‍ෂාකරව් යයි
දෙවියන්යදිමින් ගි යාය.
බෝ ධිසත් වයෝ සක් මන් මළුයෙහි කෙළවර බමු ණා එන පෙරමග බලබලා උන් හ. දරුවෝ දෙදෙන ඒ
ඉදිරියෙහි වැලි කෙළ කෙළ උන් හ. ඉක් බිති බමු ණු කල් වේලා බලා පන් සලට ගි යේ ය. ඔහු දුටු බෝ ධිසත් වයෝ
ඉතා සතු ටට පත් ව දාන පාරමිතාව පු රවා ගැනී මට සහායවන මිත‍්‍ර යෙක. ති ස් යොදුනක් මග ගෙවා නි කමට
නොඑන් නේ ය. දරුවන් දන් ඉල් ලා ආයේ වනැයි සොම්නසි න් ජාලි ය කු මාරයන් කැඳවා කු මාරයෙනි පෙරමඟට
ගොස් බමු ණා අත කෙණ් ඩිය සහ පි රිකර ඇරගෙන තබවයි කි යා ඉදිරියට යවූ හ. ජාලි ය කු මාරයෝ සතු ටු වගොස්
කෙණ්ඩිකාවට අත දික්කළහ. බමුණුසිතන්නේමුරජ්ජුරුවෝමට දන්දෙන දරුවෝය. මුන්ට මොළොක්
වු වහොත් මතු වට මෙහෙ නොකරති. දැන් ම මුන්භයගන් වා ලමියි සි තා උරණව කු මාරයන් මු හු ණ බැලී ය.
කුමාරයෝභයින්පලාඅවුත්රජ්ජුරුවන්ලඟට වන්හ. බමුණුබෝධිසත්වයන්සමීපයට අවුත්වැඳ සතුටු
සාමීචි කතාබස් නි මවා බෝ ධිසත් වයන් විසි න් ඵලවූ පලාඵල කා පැන් පී මද වේලාවක් සැතපී ඉඳ කි යන් නේ
මහා පු රුෂය ශ‍්‍ර ද් ධා ජලයෙන් පි රුණාවූ සි යළු යාචකයන් ගේ මනදොළ පු රන උත් තමයෙක් වූ ඔබ වහන් සේ
ලඟට අනි ක් වැඩි කටයු ත් තකට ආයෙම් නොවෙමි. ඔබගේ දරු දෙදෙනා ඉල් ලා ආමියි කී ය.
මෙකප බු දුවන් නා වූ ඒ මහතාණන් වහන් සේ බමු ණ කී බස් අසා දරුවන් මු හු ණ බලා බමු ණාගේ මු හු ණ බලා
වලට ගිය බිසව සිහිකොට සිත උපන්සෝගිනිනිවා දන්දීමෙහිඑක්සිත්ව බමුණ තා මට පරලොව
අමු ත් තෙක. තා සේ මට මිත‍්‍ර යෙක් නැත. තොප අන් කි සි වක් නොඉල් වා අපගේදරුවන් ඉල් ලූබව ඉතා
යහපත. එය වැලකී මට සි හි නෙනු ත් නොසි තමි. දරුවන් තට සම සි ති න් පාවා දෙමි. බල එකක් කි යමි. මේ
ලද බොළඳ කු මාරයෝ කි සි දුකක් නොදුටු විරූය. දැන් මා දරුවන් දෙමි. උන් දැන් බඩ සයි න් පෙලෙති .
එබැවින් බිසවු න් පැමිණ උන් දෙදෙනා නාවා වනමු ල් පලාඵල කවා ලද බොළඳ බස් දොඩා සෝ කය
තු නී කරගත් කල අද ? මෙහි ලැග සෙට දරුවන් දෙදෙනා ගෙන යව ඒ දරුවන් ගේ මෑණි යෝ උන් අපට
පාවාදී හු දකලාව වල් ගි යෝ ය. පලාඵල ගෙනවු ත් දරුදෙදෙනා නු දුටු නම් ලය පැලී මියෙති . මාගේ ඉෂ් ට
මිත‍්‍ර ය මේ දරු දෙදෙන සි ව් මැල් ලෝ ය. මොලොකි න් මෙහෙ උගන් වාගෙන ගැති මෙහෙකම් ගනු වයි
වදාළසේක.
රජ්ජුරුවෙනිෟස් ත‍්‍ර ී හු නම් දනට බාධා කරන සුළුය. හොඳ නොහොඳ නොදනි ති . අද මෙහි ලගින් ටද
නොපොහොසති මි. දරුවන් දන් දෙව්නම් මට කල් නොයවා දැන් ම දෙව නැත් නම් මම යෙමියි කී ය. බමු ණ
දරුවන් දෙමි කි යා නොදෙමි නොකි යමි. දනට පසු බස් නා සි තකි න් නොවෙයි . බිසවු න් එනතු රු නොලග් නෙහි
නම් සි ව්මැලි දරුවන් මග නලව නලවා සතප සතපා අස් වසමින් කැඳවා ගෙන සි වි රටට යව ගොස් මා
දරුවන්මුත්තණුවූසඳමහ රජ්ජුරුවන්ට මෙපවත්කීකල මපියාණන්වහන්සේඉතා සතුටට පත්ව තව
කෙළි කොල් ලන් සමග බොහෝ වස් තු ව දෙති යි කී හ. එබස් අසා බමු ණු ඉස සලසලා අප ජීවිතය විනාශ
කරන්නට සිතූනියාව යහපතෟමුණුපුරන්දුටුසඳමහ රජ්ජුරුවෝමුණුබුරන්ගැතිකොට ගෙන යන්නේයයි
කි පී මගේ අත් පා කන් නාසා සි ඳ දමති . එයි න් මට කම්නැත. දරුවන් දෙව්නම් දෙවෟනැත්නම් කියවයිකීය.
මේ දෙබස අසා දරු දෙදෙනා භයි න් ත‍්‍ර ස් තව පසු පස බලමින් පන් සල පි ටිපස් සට වැද එතනද සි ටගත
නොහැකි ව භයි න් වෙවු ල වෙවු ලා අසල වන ලැහැබකට දිව ගොස් සැඟවු නාහු ය. බැලූ බැලූ දිශාවේ බමු ණා
ළඟ එන්නාසේපෙනෙත්ය. එතැනද නොසිට අනේෟනගණ්ඩෟකුමක්කරමෝදැයිකියමින්කටුවැලින්
හී රීගෙන හඬා දිවන් නාවූ හතරැුස් පොකු ණට වැද අපි ඔවු නොවු න් සැගවු න තැන් නොපාම්හයි කති කා
කොට ගෙන කරවටක් දියට බැස නෙළුම් පති න් හි ස වසාගෙන සැඟවී කන් දී සොල් මන් අසඅසා මෑණි යන්
ඊයේ ? දුටු සී නය නපු රුයි කී දෑය. පි යාණන් ලඟම සි ටු වයි කි වු ය. මෑණි යෝ මේ දුක නොදනි ද් දෝ අනේ වන
දෙවියනි තෙපි අපි රැුක වහා ගොස් මෑණි යන් ට කි යවෟයයි බැගෑපත් ව හඬ හඬා වෙවු ලමින් දියෙහි සැඟවී
සි ටියහ.
බෝධිසත්වයන්වහන්සේදරුවන්සැඟවුන බව නොදැන බමුණාට දන්දෙන්ට කැඳවූහ. දරුවන්නොබිනූ
හෙයින්බමුණකියන්නේරජ්ජුරුවෙනිෟතොපසේබොරු දන්නෝමුළු රට නැත. තෙපිදරුවන්ට ඉඟිකර
සඟවාලා නොදන් නාක් මෙන් හි ඳ දරුවන් කැඳවාදැ’යි කී හ. බෝ ධිසත් වයෝ බොරු කී වයි යන බසට
ලජ්ජාව කියන්නාහුබමුණෟතාගේ රළුකම් නි සා භයපත් ව පලාගොස් ඇත. තා මදක් සි ටු වයි කි යා ඔබමොබ
බලා පි යවර සටහන් අනු ව පොකු ණට ගොස් ජාලි ය කු මාරයෙනි ’යි හඬගෑහ. (බු දුවන ජාති යෙහි රහල් කු මරු
වන මහ පි න් ඇති * ජාලි ය කු මාරයෝ පි යාගේ හඬ අසමින් බමු ණා මා දිවි ගනී වාෟපි යාට කී කරු වෙමියි සි තා
පියාණනිෟකි යමින් වහා අවු ත් දකු ණු පය ගෙන හඬන් නටවන. බෝ ධිසත් වයෝ ලය වා ගෙන පු තෟ
නැගණි යෝකොයිදැයිවිචාළහ. පියාණනිෟභයි න් පලායන මෘග ජාති හු උනු ණු න් ට කි යා පලායෙද් ද? අපට
වූදෑ එබන්දක්වන්නැයිකීහ.
ඒ අසා බෝ ධිසත් වයෝ මාගේ දුව කෘෂ් ණජිනා වෙනිෟයි හඬගෑහ. (බු දුවන ජාති යෙහි තම ශාසනයෙහි
උපු ල් වන් මහ ස් ථවීරීයයි ප‍්‍ර සි ද් ධ වන මහා පි නැති * ඒ දියණි යෝ පි යාණන් ගේ හඬ අසා නි හඬවී සි ටිනු
නොහැකි ව දෙව්දුවක මෙන් වහා දිව අවු ත් පි යාගේ වම්පය බදාගෙන හඬන් නට පටන් ගත් හ. දරුවන්
දෙදෙන හඬා වගුල කඳුළු රජ්ජුරුවන්ගේදෙපත්ලෙහිවැගිරෙයි. රජ්ජුරුවන්හඬන කඳුලූ දරුවන්පිට
වැගි රෙයි . මෙසේ හඬහඬා ශෝ ක වීමෙන් බු දුබව නොසෑදෙයි . දරුවන් බමු ණට දෙමියි සි තා දරුවන් සි ඹ
සනසා ලෙහි හොවාගෙන මාගේ දරුවනි ෟමේ සංසාර සාගරයට තොප පසු රු කොට ගෙන මම සංසාරයෙන්
එතරව ගොඩ දකි මි. මම ගොඩ දැක තොප ඇතු ළු සි යළු සත් වයා ගොඩ දක් වාලමි. දරුවෙනිෟමාගේ
දානපාරමිතා ධ්‍යාසය මු දුන් පත් කොට ලූව මැනවෟපුතණ්ඩෟතොප නි දහස් වනු කැමැත් තෙහි වීනම්
බමු ණාට රන් දහසක් දී ද නැගණි ය නි දහස් කොට ගන් නා කැමැත් තෙහි වීනම් ඔහු ට දාසයන් සි යයක් ද
ඇතු න් අසු න් සහ වෘෂභයන් සි යය බැගි න් ද රන් සි යයක් ද දී නි දහස් කොට ගනු වයි දෙදෙනා වටිනා
මිළකොට පන්සලට කැඳවාගෙනවුත්බමුණා කැඳවා අතපැන්වත්කොට මේ දරුවන්දන්දුන්පිණින් ”
ලොව්තු රා බු දුබව” ලැබේවායි පතා දරුවන් ගේ අත් බමු ණා අත තබා දන් දුන් හ. ඒ මොහොතෙහි ම මහා
පොළවද මහාමේරුව ඇතු ළු සප් තකූ ට පර්වතයෝ ද ශෝ කයෙන් හඬන් නාසේ කම්පි ත වූ හ. මහාසාගරය
සත් රුවන් ඉස ඉස සැලෙන් නට වන. දෙවියෝ සතු ටු ව මල් වැසි වැස් වූ හ. රජ්ජු රුවෝ දානයෙන් ප‍්‍ර මු දිතව
කු මරුවන් බලමින් සි ටියාහ. ඉක් බිති බමු ණා වනලැහැබට පි විස වැලක් කඩාගෙනවු ත් කු මාරයන් ගේ දකු ණත
කු මරියගේ වමත හා එකට බැඳ එම වැල කෙළවරින් තලමින් ගෙන ගි යේ ය. ඒ දරුවන් ගේ සි රුරුවල ගැසූ
ගැසූ තැන තැන ලේ වැගි රෙයි. නැගණි යන් පි ට ගැසූ පහර බෑයන් පි ට ලබා ගනි ති . බෑයන් පි ට ගැසූ පහර
නැගණියන්පිට ලබාගනිති. මෙසේදරුවන්රැුගෙන යෙමින්සිටි බමුණා ගලකින්බස්නේපය පැකිල මුනින්
වැටීහි ණ.
ඒ මොහොතෙහි ම දරුවෝ දෙදෙන ගැලවී දිවගෙන අවු ත් පන් සලට වැඳ රජ්ජු රුවන් ගේ දෙපත් ලෙහි හි ස
තබාගෙන හඬා කි යන් නාහු ස් වාමීනිෟඅම්මා නපු රු සී නයක් දැක නු ඹවහන් සේ ට අපව පාවාදී වලට
යන් නාහු කී බස ඔබම දෙස් නොවේද? පි යාණනිෟඒ සි හි නැද් ද? අප නු දුටු අම්මාගේ ළය කෙසේ නම්
වෑවේද? අම්මා එනතු රු අප රැුකගන් න. පි යාණනිෟඒ අවලක්‍ෂණ බමු ණාට අපව දන් නොදී වෙන බමු ණෙකු ට
දන් දෙන් න. මු ගේ පා බකලය. ඇඟ කැහැටු ය. දික් වූ තොල් ඇත. කෙළ තොලූය. දත් බොල් ය. නාසය බු න් ය.
බඩ මහතය. තඹවන් දැළි රැුවු ලය. ඔහු මිනි ස් වෙසි න් ආ යක්‍ෂයෙක. ඔහු ට දෙන් නාහු නම් මා පමණක් දන්
දෙන්න. නැගණි යෝ ඉතා සි යු මැළි ය. ඈට මෙහේකල නොහැක. උන්කරන මෙහෙත් මම කෙරෙමි. ඈ මිඩි
වූ කල රාජවංශයට පරිභවයයි කි යමින් හැඩූ හ.
රජ්ජු රුවෝ මෙතෙක් දෑ කි යතු දු මු වෙන් නොබැන උන් හ. ජාලි ය කු මාරයෝ පි යාණෙනිෟමෙතෙක් දෑ කි යද් දී
නි හඬ වන් නේ ඔබ වහන් සේ ගේ ළය ගලක් ද? පසකි න් වැසු නේ වද? මු වෙන් නොබැන ඉඳිනට කු මණ වරදක්
කලේ දැයි කි යමින් සි ටිතැනට අත් පා වලි න් ලේ ගලමින් අවු ත් වැඳ සි ට රජ්ජු රුවන් බලා සි ටියදී නැවත
අල් වාගෙන ගි යහ. රාහු මු ඛයටවන් හි රු සඳු මෙන් යමින් සි ටි දෙදරුවෝ පෙරලී පි යාණන් බලමින් අත් හි ස්
මුදුනේතබා වඳිමින්අපගේපිට වැගිරෙන ලේබලන්න. පියාණනිෟනි හඬව සි ටින් නේ මේ යකු අප මරා
කාපි යන තුරුද? මෑණියන් ට කි යන කල අප වැඳ සමු ගත් බව කියන් න. අප සු වපත් බවද නැවත දැක් මක්
නැතිබවද කියන්නැයිකිය කියා හඬමින්ගියාහ.
බෝ ධිසත් වයෝ දරුවන් ගේ බැගෑපත් හඬ අසා ළය කකි යවා අනේෟබමු ණකු ඉතා දැඩි නි යාය. මා ඇස්
හමු වෙහි දී මෙසේ දැඩිව හි ංසා කරන කල ඔබ්බෙහි දී කෙසේ නොකෙරේද? එනදා අප වඩාගෙන ආ දරුවෝ
දැන් මේ රළු මග කෙසේ යෙද් දෝ හෝ සයි න් විඩාවූ දරුවන් කවු රු සනහා කි රිපොවා ලද් දෝ හෝ මෑණි යන්
තන මැද සැතපු ණ දරුවන් අද ? කොතනක වැද හෙව නි දද් දෝ හෝ දරුවන් කෙරෙහි ස් නේ හයෙන් මා
පි ට හඬා පෙරලෙන බිසවු න් කෙසේ නම් අස් වසන් නෙම්දෝ හෝ සි තා මහත් වූ ශෝ කය දරාගත නොහැකි ව
බමුණා ලූහුබැඳ ජීවිතය විනාශකොට දරුවන්ගෙනෙන්නෙමැයිසිතා නැවත ඒමොහොතෙහිම
දානපාරමිතාවෙහි අනු සස් සලකා තමාගේ සි තු විල් ලට නි න් දා කොට නැවත සි ත සනසා ගෙන පන් සල
දොරකඩ පුවරුවෙක වැඩ උන් හ.
එවේලෙහි දරු දෙදෙනා යමින් සි ට තමන් කෙළ ඇවිදිනා වෘක්‍ෂ සෙවන සහ ගල් සි දුරුද මැටියෙන් ඇඹූ
කෙළි බඩු ද සු රතල්වන මෘගයන් ද සි හි වී අප හා පු රුදු ඇත්තෙනිෟමෑණි යන් ට අප අතු ල් පතු ල් ඉදීම යා
නොහෙන බව කි යව. අප විඳිනා සු ව කි යව් යයි කි යමින් හඬමින් වලපමින් ගි යහ.
ඉක්බිතිවලට ගි ය මද්‍රි දේවිය සිතන්නීඊයේ? මම නපුරු ස්වප්නයක්දිටිමි. මාගේ දරුවෝපන්සලින්පිටත
යාදෝ හෝ යි ලය කකි යවා පලාඵල ගෙන එන අතර යහු ල වැටීයයි වරක් පෙට්ටිය වැටෙයි . දෙපය වෙවු ලයි .
හෘදය කකියවයි. මේ පර්වතයේදෙවියනිෟමට කිමෙක්වේදෝහෝමේ වනයේනපුරු හීන පෙනෙන්නේ
කු මටද? හෝයිදුක්වෙමින්පන්සලට එන සඳ ශක‍්‍රදේවේන්ද්‍රතෙමේ දිව්‍ය පුත‍්‍රයන්සතර දෙනෙකු කැඳවා
කි යන් නේ බෝ ධිසත් වයෝ දරුවන් දන් දෙමින් සි ටියහ. එතැනට බිසව ගි යෝ නම් නපු රුය. තෙපි ගොස් සි ංහ
ව්‍යාඝ‍්‍ර වෙස් මවාගෙන මග අවු රා වැද හොවයි නි යම කළේ ය. බිසව එන් නී භයානක රූප දැක මම මීට පෙර
මෙවැනිනපුරු සතුන්නුදුටුවිරීමි. වෘක්‍ෂ දේවතාවෙනිෟපර්වත දෙවියනිෟමොවු න් යවවෟමාගේ ස් වාමීන් ට
මා ප‍්‍ර ති ව‍්‍ර තා වීනම් මගි න් ඉවත් වවයි මහා හඬින් කි යා අනි ත් යන මගක් නැත්තෙන් පෙරමගට දරුවෝ
අවු නම් නපු රුයි සි තා නොයෙක් කන් නලව් කරන් නට වූ වාය. මෙසේ කි යත් ම ඉර අවරට ගි යෙන් මෘග ජාතී හු
නොපෙනී පලා ගි යහ. දේ විය සඳ රැුසින් යුත් රාත‍්‍ර ී යෙහි වනමු ල්පලාඵල රැුගෙන පන්සලට එන්නේ
ඉදිරියෙහිදරුවන්නොදැක මා දරුවන්ට කුමක් වීදෝ හෝයිසිට කියන්නීමාගේදරුවන්ගෙන්මිහිරි බසක්
මා කණනොහි ණ ලද බොළඳ බසක් නොඇසී මි. මු හු ණු නොදුටු යෙමි. පෙර කෙළනා රුක් මු ල නොදැක් කෙමි.
ජාලි ය කු මාරයෝ පෙරමඟට අවු ත් අම්මෟඅඹ නැද් දැයි ? හි න බලති . කෘෂ් ණජිනාවෝ අවු ත් තනය ගනි ති . මේ
නු ග මු ල කෙළෙනා තැනැයි බලමින් ගොස් පන් සලට වැද එහි ද නොදැක ඇත් කඳ ලි හි ණි යෝ ගෙනගි යේ දෝ
හෝ යි යක්‍ෂ, භූ ත, ප්‍රෙ ් තයෝ ගෙන ගි යේ දෝ හෝ යි ලද බොළඳ මියු රු බසක් කවරවිටෙක ඇසි ය හෙම්දෝ හෝ යි
අඬා වැලප බෝසතාණන්අතින්විචාරන්නීස්වාමීනිෟදරුවන්සිඟන්නන්ට දන්දුන්නුදැයිවිචාළාය.
බෝ සතාණෝනිහඬවූහෙයින්වහන්සෟදරුවන් නොදක් නා ශෝ කයට වඩා ඔබවහන් සේ ගේ නි හඬතාවය
බලවත් ශෝකයකි. පෙර මේ වේලාවට ගිනිතපිනදෑය. අද මුවෙන්නොබනින සේක. මා එනතුරු දරුවන්
රකි මියි මට වර දුන් දෑවේද? දරු ස් නේ හයෙන් මා අඬා ඇවිදිනාතු රු නොබැන වැඩහි දිනා දෑය. ඔබගේ
දරුවන් කැඳවාලා පලාඵල වැලදුව මැනවි. නැත් නම් මා දිවි නොරැුකෙමියි කී හ.
එබස් අසා මද්‍රි දේ වී කි යන් නී මම වේලේ ආමි. මේ වෙනෙහි පක්‍ෂී හු මහත් කොට හැඬූ හඬ අසා මා දරුවන් ට
කු මක් වීදෝ හෝ යි ලය කකි යවා එමින් සි ටි කල් හි සි ංහ වලස් ආදී වෙස් ගත් තු න් දෙනෙක් මට ඒ මට
ඉඩනොදී මග අවු රා හොත් ය. එසේ හෙයි න් ලස් වීමි කී වාය. එසේ කි යා හඬාගෙන පන් සල පි ටිපසට ගොස්
හඬ නගන්නාහුමාගේජාලිය කුමාරයෙනි, කෘෂ්ණජිනාවෙනිෟමහත් කොට හඬාලා බසක් නොලදින් මාගේ
දරුවන් ට නැස් මෙක් වනැයි නි යත කොට සි තා රාත‍්‍ර ි යෙහි මහා දුකි න් හඬා ඇවිද දරුවන් කෙළනා පොකු ණු
බලා හඬා සී සන් නැති ව වැටී හී මද විගසකි න් සී සන් ලදින් නැවත නැගි ට වංකගි රි පර්වතයෙහි පසළොස්
ගව්වක් තු න් විටක් වටකොට බලා ඇවිද් දාහ. බෝ ධිසත් වයෝ ඇසි පි ය නොඔබා නි දිවියෝ ව උන් හ. පහන්
හි රු නැගෙමින් සි ටි වේලෙහි මද්‍රී දේ විය වෙවු ලා හඬා සී සන් නැති ව හොත් හ.
බෝ ධිසත් වයෝ දේ විය හොත් විලස් බලා ලයකකි යවා මේ වෙනෙහි මාගේ නෑකෙනෙක් නැත. තෙපි
වනයෙහි මළාදැයි කි යා සි ත් කැළඹීගොස් ශෝ කයට පත් ව නු වණි න් ශෝ ක දුරුකොට පොකු ණට ගොස් දිය
ගෙනවුත් සත්මසක් විසූ බ‍්‍ර හ් ම චර්යායෙන්සත්‍ය ක‍්‍ර ි යාකොට මු හු ණට දිය ඉස සි ව්රට සිට මියගි යෝ නම්
මහත්රජ පෙරහරින්දවන් නාහ. මා හු දකලාව මේ වෙනෙහි කු මක් කෙරෙම්දැයි සි තා මහත් වූ ශෝකයෙන්
තැවිතැවී උන් කලට බිසව සි හි ය ලදින් ලජ්ජාව බෝ සතාණන් වැඳ වහන් සෟමා දරුවෝ කොයි දැයි විචාළහ.
දේවීනිෟඉතා මහළු බමු ණෙකු ට දරුවන් දන් දුනි මියි කී හ. එවිට පොළොව හඬනගා ගු ගු ළාය. සි යළු දෙවියෝ
සාධුකාර දුන්හ. දේවීනිෟදාන පාරමිතාවට අහි තක් නොසි තා පි න් අනු මෝ දන් වවයි වඳාළහ. බිසව ස් වාමීනි
මට මෙසේ නොකි යා හඬා ඇවිද් දදී නොබැන් නහු දැයි කි යමින් දොහොත් මු දුනේ තබා පි න් අනු මෝ දන්
වෙමියි සාධු කාරදී පින්අනු මෝදන් ව ස්වාමීනිෟදරුවන් ට වඩා දස ලක්‍ෂ ගු ණයකි න් බු දුබව උතු ම්යයි සි ත
සන් සි ඳුවා ගෙන නැවතත් ස්වාමීනිෟමුළු ලොව සතුන්ටත්පින්දුන මැනවයිපින්දෙන සිත්ප‍්‍රසන්නකොට
දානපාරමිතාව මු දුන් පත් කළහ. සි යළු දෙවියෝ සාධු කාරදී පි න් අනු මෝ දන් ව මල් වැසි වැස් වූ හ.
ඉක් බිත් තෙන් ශක‍්‍ර දේ වේන්‍ද්‍රතෙමේ සි තන් නේ බෝ ධිසත් වයෝ දරු දෙදෙනා බමු ණාට දන් දුන් හ. බිසවනු දු යම්
හීන පුරුෂයකුහට දන්දුනහොත්නපුරැුයිසිතා මහළු වෙසක්ගෙන අවුත්කියන්නේගමන්විඩායෙන්
මිරිකු ණෙමි. රජ්ජු රුවෙනි ෟ මා ඉතා වයෝ වෘධයෙමි. තොප අති න් රන් රුවන් ඉල් ලා ආයේ නොවෙමි. මාගේ
ගෙයිමෙහෙ කරන වාලෙක්නැත්තෙමි. තොපගේබිසවුන්මෙහෙකිරීමට ඉල්වා ආමිකී හ. බෝධිසත් වයෝ
කළ මනා කි ම්දෝ හෝ යි බිසවු න් මු හු ණ බැලූහ. බිසව බෝ ධිසත් වයන් ගේ අදහස දැන ඔබ වහන් සේ මට
අධිපති ය. එබැවින් යමෙක් හට දාස බවට දෙනු කැමති සේ ක් නම් එසේ දුන මැනව. වස් තු සඳහා දෙනු කැමති
සේ ක් නම් එසේ දුනමැනව යමෙක් හට මස් පි ණි ස දෙනු කැමති සේ ක් නම් එසේ දුන මැනව. තවද ඔබ
වහන්සේට අභිමතයක්කළ මැනවයිකී හ.
එවිට මහබෝ සතාණෝ සතු ටු ව බ‍්‍ර ාහ් මණයා කැඳවා අතපැන් වත් කොට බිසවගේ අතගෙන ”මම ඒ කාන් තයෙන්
සම්මා සම්බු දු බවට පැමිණ සි යළු ලෝ වැස් සන් නි වන් පු රයෙහි පි හි ටු වාලී ය හෙම්වයි ” පතාගෙන බමු ණාට
දන් දුන් හ. ඒ හාම මහපොළව සතු ටු ව ගු ගු ළාය. සදෙව්ලොව දෙවියෝ ද සතු ටු ව සාධු කාර දුන් හ. බමු ණු
කියන්නේරජ්ජුරුවෙනිෟතොප බිසව මට දන් දුන් බැවින් ඕ තොමෝ අප සන් තකයෝ ය. තොප සතු දෙයක්
මු ත් අනු න් සතු දෙය දන් දිය නොහැක් කේ වේදැයි කි යා මා එනතෙක් බිසවු න් තොපට පාවා දෙමි. තොපි මේ
බිසවුන් ට සු දුස්සන් හයි බෝධිසත්වයන්ටම පාවාදී ශක‍්‍ර දේවේන්ද්‍ර බව හඟවා ශක‍්‍රවිලාසයෙන් සිට කියන්නේ
රජ්ජුරුවෙනිෟතොප දරුවන් දන් දුන් විටම මහපොළව මහ හඬි න් ගු ගු ළාය. සප් තකූ ල පර්වතයෝ ද සතු ටු ව
නැටු ම්ගත් හ. තලාටු භූ මාටු දෙවියෝ ද සතු ටු ව නැටු ම් ගත් හ. සදෙව්ලොව දෙවියෝ ද සොළොස් බඹ තලයෙහි
බ‍්‍රහ්මයෝද සතුටුව නැටුම් ගත්හ. සාධුකාර දුන්හ. එසේම තොපට ”ඒකාන්තයෙන්ම ලොව්තුරා බුද්ධත්වය
සිද්ධවේවායි” කියා තොපගේදරු දෙදෙනා මුතුන්මිත්තන්කරා ගෙන ගියේය. අදින්සත්දවසකින්තොප
කරා දරුවෝ එති . එබැවින් වර අටක් ගනු වයි දිව්‍යාත් ම භාවයෙන් දිළි සෙමින් ලා හි රු මඬලක් මෙන්
අහසෙහිසිට කීයේය.
බෝ ධිසත් වයෝ වර ඉල් ලන් නාහු එසේ වී නම් ශක‍්‍ර දේ වේන් ද්‍රයාණනි (1* මම මේ වනයෙන් ස් වකී ය ගෘහයට
වන් කල මාගේ පි යතෙමේද මේ දානය අනු මෝ දන් ව මා කෙරෙහි සතු ටු ව රාජ්‍යයෙන් පවරනු ලබම්වා (2*
කිසිවක්හටත්වධකිරීමට රුචිනොවූයේරාජ්‍යාපරාධ කළවුන්ද වධයෙන්මුදනු ලබම්මා (3* ලදරු, මහළු,
මධ්‍යම යන වයස් වූ සි යළු දෙනම මාගෙන් ජීවත් වනු ලබම්වා (4* පරදාර කම_ යෙහි නොඇළුනේ ස් වකී ය
භාර්ය ාව හා සතු ටු වූ යේ ස් ත‍්‍ර ීන් ගේ වසඟයට නොපැමිණෙම්වා (5* දිඝ_ ායු ෂ් ත වූදැහැනේසෙමෙන් ජීවත්
වන් නාවූ පු ත‍්‍ර යෝ ලබම්වා, (6* මෙයින් චු තව ගොස් තු සී පු රයෙහිඋපන්නේ විශේ ෂවූ දිව්‍යාත් ම භාවය
ඇති වෙම්වා (7* දන් දෙන කල වස් තු ව ක්‍ෂය නු වූ යේ දන් දී නොතැවෙන් නේ සි ත පහදවා ගනු ලබම්වා, (8*
තු සී පු රයෙන් සෑව මිනි ස් අත් බවට පැමිණි යේ නැවත නූ පදිනු ලබම්වා,යි වරගත් හ. මෙසේ එදවස් වරදී
ශක‍්‍රදේවේන්ද්‍ර තෙමේ දෙව්ලොවටම ගියේය.
එවිට මහබෝ සතාණෝ සතු ටු ව බ‍්‍ර ාහ් මණයා කැඳවා අතපැන් වත් කොට බිසවගේ අතගෙන ”මම ඒ කාන් තයෙන්
සම්මා සම්බු දු බවට පැමිණ සි යළු ලෝ වැස් සන් නි වන් පු රයෙහි පි හි ටු වාලී ය හෙම්වයි ” පතාගෙන බමු ණාට
දන් දුන් හ. ඒ හාම මහපොළව සතු ටු ව ගු ගු ළාය. සදෙව්ලොව දෙවියෝ ද සතු ටු ව සාධු කාර දුන් හ. බමු ණු
කියන්නේරජ්ජුරුවෙනිෟතොප බිසව මට දන් දුන් බැවින් ඕ තොමෝ අප සන් තකයෝ ය. තොප සතු දෙයක්
මු ත් අනු න් සතු දෙය දන් දිය නොහැක් කේ වේදැයි කි යා මා එනතෙක් බිසවු න් තොපට පාවා දෙමි. තොපි මේ
බිසවුන් ට සු දුස්සන් හයි බෝධිසත්වයන්ටම පාවාදී ශක‍්‍ර දේවේන්ද්‍ර බව හඟවා ශක‍්‍රවිලාසයෙන් සිට කියන්නේ
රජ්ජුරුවෙනිෟතොප දරුවන් දන් දුන් විටම මහපොළව මහ හඬි න් ගු ගු ළාය. සප් තකූ ල පර්වතයෝ ද සතු ටු ව
නැටු ම්ගත් හ. තලාටු භූ මාටු දෙවියෝ ද සතු ටු ව නැටු ම් ගත් හ. සදෙව්ලොව දෙවියෝ ද සොළොස් බඹ තලයෙහි
බ‍්‍රහ්මයෝද සතුටුව නැටුම් ගත්හ. සාධුකාර දුන්හ. එසේම තොපට ”ඒකාන්තයෙන්ම ලොව්තුරා බුද්ධත්වය
සිද්ධවේවායි” කියා තොපගේදරු දෙදෙනා මුතුන්මිත්තන්කරා ගෙන ගියේය. අදින්සත්දවසකින්තොප
කරා දරුවෝ එති . එබැවින් වර අටක් ගනු වයි දිව්‍යාත් ම භාවයෙන් දිළි සෙමින් ලා හි රු මඬලක් මෙන්
අහසෙහිසිට කීයේය.
බෝ ධිසත් වයෝ වර ඉල් ලන් නාහු එසේ වී නම් ශක‍්‍ර දේ වේන් ද්‍රයාණනි (1* මම මේ වනයෙන් ස් වකී ය ගෘහයට
වන් කල මාගේ පි යතෙමේද මේ දානය අනු මෝ දන් ව මා කෙරෙහි සතු ටු ව රාජ්‍යයෙන් පවරනු ලබම්වා (2*
කිසිවක්හටත්වධකිරීමට රුචිනොවූයේරාජ්‍යාපරාධ කළවුන්ද වධයෙන්මුදනු ලබම්වා (3* ලදරු, මහළු,
මධ්‍යම යන වයස් වූ සි යළු දෙනම මාගෙන් ජීවත් වනු ලබම්වා (4* පරදාර කම_ යෙහි නොඇළුනේ ස් වකී ය
භාර්ය ාව හා සතු ටු වූ යේ ස්ත‍්‍ර ීන් ගේ වසඟයට නොපැමිණෙම්වා (5* දිඝ_ ායු ෂ් ත වූදැහැනේසෙමෙන්ජීවත්
වන් නාවූ පු ත‍්‍ර යෝ ලබම්වා, (6* මෙයින් චු තව ගොස් තු සී පු රයෙහි උපන්නේ විශේ ෂවූ දිව්‍යාත් ම භාවය
ඇති වෙම්වා (7* දන් දෙන කල වස් තු ව ක්‍ෂය නු වූ යේ දන් දී නොතැවෙන් නේ සි ත පහදවා ගනු ලබම්වා, (8*
තු සී පු රයෙන් සෑව මිනි ස් අත් බවට පැමිණි යේ නැවත නූ පදිනු ලබම්වා,යි වරගත් හ. මෙසේ එදවස් වරදී
ශක‍්‍රදේවේන්ද්‍ර තෙමේ දෙව්ලොවටම ගියේ ය.
එකල ජූජක බමුණාද දරු දෙදෙනා රැුගෙන සැට යොදුන්මගට පිළිපන්නේ ය. දේ වතාවෝකුමරුවන්අරක්
ගත් තාහු ය. ජූ ජකයා හි රු හස් තයට ගි ය වේලෙහි දරු දෙදෙනා ගස් වල බැඳ බිම වැද හොවා තමන් වග
වලසුන්ට බියෙන්රුකකට නැගීනිදයි. එකෙනෙහිඑක්දිව්‍ය පුත‍්‍රයෙක්මද්‍රිදේවියගේවේසයෙන්ද අවුත්
කු මරුවන් මු දා සු වඳ පැනි න් නාවා බත් අනු භව කරවා දිව යහනෙක හොවා පාන් වූ කල කු මාරවරුන් පළමු
බැඳලූ සැටියේ ම හොවා නොපෙනී ගි යහ. ඉක් බිති බමු ණා පි බිද පි යා පාන් වූ බව දැන ගසි න් බැස දරුවන්
තමාගේ රටට ගෙනයමියි සි තන් නේ , දේ වතානු භාවයෙන් කලි ඟු රටට නොගොස් ඔවු න් ගේ මු තු න් මිත් තන් ගේ
රට වූජයතුරා නුවරට පැමිණියේය.
එදවස් වනාහි සඳමහ රජාණෝ ස් වප් නයක් දක් නෝතමා වහා විනි ශ් චයෙහි යෙදී හුන් කල එක් පු රුෂයෙක්
පියුම්දෙකක්ගෙනවුත්තමා අත තැබුයේය. රජ්ජුරුවෝඑය ගෙන දෙකන පැළඳ ගත්හ. එහිරේණුගිලිහී
රජ්ජුරුවන්ගේඋදරයෙහිවැටුණේය. රජ්ජුරුවෝපිබිද බමුණන්ගෙන්වා ස්වප්නය විචාළහ. බමුණෝඑය
විසඳන් නාහු ස් වාමීනිෟතොප විසින්ප‍්‍රිය වන දරු කෙනෙක්එන්නේවනැයිකීවාහුය. රජ්ජුරුවෝඑබස්අසා
සතු ටු ව උදෑසනි න් ම රස ආහාර අනු භව කොට විනි ශ් චාසනයෙහි වැඩ හු න් හ. දේ වතානු භාවයෙන් බමු ණා
දරුවන්දෙදෙනා ගෙනවුත්රාජාංගනයෙහිසිටවූයේය. රජ්ජුරුවෝජාලිය කුමාරයන්හා කෘෂ්ණජිනාවන්
ඇරගෙන බමු ණෙක් ආයේ වනැයි යනු අසා බමු ණා ගෙන් වා දරුවන් කොයි සි ට ගෙනායේ දැයි විචාළාහ.
එවිට බමු ණා බොරුවක් කි යා මු න් ගෙන් ගැලවු න මැනවයි සි තා කටදැල් වූ කල් හි දේ වතානු භාවයෙන්
වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවෝමට දන්දුන්හයිකීය. එසේකියා මේ සඳමහ රජාණන්ගේරටබව දැන භයින්
ත‍්‍ර ස් තව වෙවු ලන් ට වන. සඳමහ රජාණෝ වෙනෙහි හි ඳ දන් දුන් බව සි තා මහත් කොට දරුවන් ආ බව
නගරවාසී න් ට කී හ. නු වරවාසී හු කි යන් නාහු ස් වාමීනි ෟදරුවන් දන් දුන් ඒ උත් තමයාගේ ලය ගලෙක් වීද? ඇළි
ඇතු දන් දුන් සේ නපු රැුයි රැුහැනි ව වංකගි රි පර්වතයට යැවු ම්හ. දැන් මෙවැනි ලද බොළඳ සි වු මැලි දරුවන්
දන්දුන්හ. මෙබඳු පින්ඇතිඒඋත්තමයාගේගුණ දැන නුගුණ පහකොට ගොස්මෙහිගෙණෙම්හයිකී හ.
එබස් අසා ජාලි ය කු මාරයෝ කි යන් නාහු පි යාණෝ බමු ණා කෙරෙහි කරුණාවෙන් අප දන් දුන් දෑය.
මපි යාණන් වහන් සේ ඉතා තද යයි කු මට නි න් දා කළෝ දැයි කී හ. එබස් අසා නු වර වාසී හු ඉතා සතු ටු ව ඊට
ක්‍ෂමාවු ව මැනවයි කි යා සි ටියහ. එකල සඳමහ රජ සි යු මැලි කු මරු අමතා මාගේ ඇකයෙහි හි දුවයි කී හ.
ජාලි ය කු මාරයෝ එබස් අසා බමු ණන් ගේ ගැත් තොත් රජදරුවන් ඇකයෙහි හි දීදැයි කී හ. එසඳ නගරවාසී හු
මහා ශෝකයට පත්වූහ. රජ්ජුරුවෝද ඉතා දුකින්ජාලිය කුමාරයෙනිෟතොප දනට දෙන කල තොපගේ
පි යාණෝකෙතරම් අගය කොට දුන් නෝ දැයි ඇසූ හ. දේවයන්වහන් සෟමා දන්දෙන් නාවූ පි යාණෝරන්
දහසක් අගය කොටද නැගෙණි ය ඇත් ආදී සි යල් ලෙන් සි යය සි යය හා බරේ බර වස් තු අගය කොට දුන් හයි
කී හ. සඳමහ රජාණෝ ඒ වස් තු හා සත් මහල් ප‍්‍ර ාසාදයක් ද බමු ණාට දී දරුවන් ගලවා ගත් හ. බමු ණාට දෙන
ලද පි රිවර බොහෝ වූ හ. බමු ණා ධනය තැන් පත් කොට තබා ඉස් සෝ දා නහා අවු ත් රසභොජන අනු භව
කොට තමාට දුන් ප‍්‍ර ාසාදයට නැගී මහ යහනෙහි හොත් තෝ ය. රජ්ජු රුවෝ කු මාරයන් නාවා කවා පොවා
තමා ඇකයෙහි ද කෘෂ් ණජිනාවන් බිසවු න් ගේ ඇකයෙහි ද හි ඳුවාගෙන සතු ටු සාමීචි බස් දොඩා දෙමව්පි යන් ගේ
තොරතුරු විමසා ඇමතියන්කැඳවා කියන්නාහුවංකගිරි පර්වතයට යනුපිණිස සිව්රග සෙනග පිළියෙළ
කරව තවද ජයතුරා නුවර පටන් වංකගි රි පර්වතය දක් වා අට ඉස් බක් පමණවූ මාග_ යද අලංකාර කරවයි
නි යෝ ග කළහ. අමාත්‍යයෝ මග කළුවැලි පි ස සු දු වැලි ඉස කෙහෙල් , තැඹිලි , පු න් කලස් ධජ පතාකාදියෙන්
මග සරසා ලද පස් මල් ඉස ගඳවිලවු න් ගල් වා උඩු වියන් බැඳ මල් දම් එල් වා තැන තැන දන් සල් අරවා
පක්‍ද් චාංගි ක තූ ර්ය නාදයෙන් යු ත් තකරවා මග සැරසූ හ. ජූ ජකයාද රාජ භොජනය පමණ ඉක් මවා අනු භව
කිරීමෙන්දිරවාගත නොහැකිවූයේඑදවස්මධ්‍යම රාත‍්‍රීයෙහිකලූරිය කළේය. රජ්ජුරුවෝමහත්පෙරහරින්
ඔහු ගේ සි රුර ගෙන ගොස් දවා බමු ණාගේනෑ කෙනෙක්ඇත් නම් මේ වස්තුගනිත් වයි බෙර ලවා වස්තු
භාණ් ඩාගාරයෙහි ම තැබ්බවූ හ. ඉක් බිති සත් වන දවසෙහි සඳමහ රජ්ජු රුවෝ සි යළු සෙනග රැුස් කරවා මහා
පිරිවරින්යුක්තව දරුවන්දෙදෙනාව ඇතුපිට නංවා ගෙන ක‍්‍රමයෙන්චෙතියරටට ගොස්එහිරජ්ජුරුවන්
ඇතු ළු සෙනඟ කැටු ව සැට යොදුන් මාර්ගය ගෙවා වංකගි රි පර්වතයට පැමිණි යාහු ය. බෝ ධිසත් වයෝ
වනයේ එන පෙළහරේ ශබ්දය අසා මද්‍රි දේ විට කි යන් නාහු දේ විනි , මපි යාණන් වහන් සේ මහළු නි සා සතු රු
රජෙක් ඔහු මරා අප මෙහි වාසය කරන බව දැන අප කරා එන් නේ දෝ හෝ යි බලවයි කී ය. දේ විය එම
පර්වතයට නැගී බලා තම සේ නාව වියයු තු යයි සි තා ස් වාමීනි , ඔබ වහන් සේ ට කවරනම් සතු රු කෙනෙක්
ඇද් ද? එදවස් ශක‍්‍ර දේවේන් ද්‍රයා අපගේදරුවන් මු තු න් මිත්තන් කරා ගෙන ගොස්අදින් සත් දවසකි න් අපි
කරා එතියිකීයේය. ඔබ පියාණන්වහන්සේවනැයිකියා දෙදෙනාම පන්සල්දොරකඩ සි ටියාහ.
ඉක්බිතිසඳමහ රජ්ජුරුවෝමහ පෙළහරින්වංකගිරි පර්වතයට ආසන්නව පුසති දේවීන් කැඳවා දේවීනිඅපි
සි යළු දෙනා එකවිට ගි ය කල් හි දරුවන් හා අප දක් නාවිට ශෝ ක බොහෝ ය. පළමු මා ගොස් උන් දැක
ශෝ ක සංසි ඳවූ කල තොපි එවයි කි යා පන් සලට ගොස් බෝ සතාණන් දුටහ. බෝ සතාණන් වහන් සේ පෙර
ගමන් කොට පියාණන් පි ළි ගෙන අසු නක වඩා හි ඳුවා සතු ටුසාමීචි කතාකරමින්උන් කලට මද්‍රි දේ විය
මයි ලණු වන් දැක ස් වාමීනි , මා දරුවන් ගෙන ගි ය බමු ණා කොහි දී දුටු දැයි ඇසු වාය. යෙහෙළි යෙනි , මාගේ
රටදී දැක බමු ණාට මිලදී ගලවා ගති මියි කි යත් ම බිසවු න් ට සොම්නස් උපන. එවිටම බෝ ධිසත් වයන් ගේ
මෑණියෝමහ පෙළහරින්පන්සලට වන්හ. ඊට අනතුරුව කුමර කුමරියන්දෙදෙනා ඇතුපිටින්අවුත්බිමට
බැස මෑණි යන් දැක දෙපත් ලේ හි ස තබා හඬන් නට වන් හ. බිසවු න් ගේ දෙතනයෙන් කි රිධාරා විහි ද දෙබිහි න් නන්
හි ස් තෙමී ගි යේ ය. බෝ ධිසත් වයෝ ද ඔවු න් දැක ශෝ කයෙන් හඬාහු ණහ. බෝ ධිසත් වයන් ගේ මව්පි ය දෙදෙනාද
චේති යරජ්ජු රුවන් ඇතු ළු රජ දරුවෝ ද හඬාපී හ. ඒ දැක බෝ ධිසත් වයන් හා සහජාත වූ සැටදහසක් යෝ දයන්
හා මහ සෙනග එකහෙලා මහ පවනි න් වැගි රගි ය සල් වනයක් මෙන් මහා හඬි න් හඬාහු ණහ. මහාමේරු
පර්වතයද මහ මු හු දද කැළඹු නේ ය. කාමාවචර දිව්‍යලෝ කයෙහි එක කෝ ලාහල විය.
එසඳ ශක‍්‍ර දේ වේන්‍ද්‍රයෝ රජදරුවෝ සි යළු දෙන පි රිස් සහි තව සී සන් නැති ව හොත් තාහු දැක එකකු දු නැගි ට
කි සි වකු ගේ සි රුරෙහි දිය බින් දුවකු දු ඉසි න් නට අසමත්‍ථ_ බව දැක පොකු රු වැස් සක් වස් සවමියි සි තා ඒ
ක්‍ෂත‍්‍ර ිය සමාගමයෙහිපොකුරු වැස්සක්වැස්වූ හ. ඒවැස්සෙන්තෙමෙනුකැමැත් තෝතෙමෙති. නොකමැති
තැනැත් තන් ගේ සි රුරෙහි දිය බින් දුවකු දු නොවැටෙයි . එයි න් විශ් මයට පත් ජනයෝ වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවන්
කරා එළඹ ස් වාමීනිෟඔබ වහන්සේගේගුණ නොදැන නුවරින්නඟාපුම්හ. ඊට ක්‍ෂමා කොට අපගේනුවරට
අවු ත් වොටු ණු පැළඳ අප රක්‍ෂාකළ මැනවයි යාචඤා කළහ. බෝ ධිසත් වයෝ ඒ අසා රට වැසි යනි , මා
වොටුණුපළඳවන්ට තොපිඅදහස්නොකරවයිකියා නොගිවිස්සාහ. ඉක්බිතිසඳමහ රජ්ජු රුවෝ දරුව පෙර
මා කි යමන අදහා මේ වනයට ආවාද දැනු ත් මා කි යමන ගෙන වොටු ණු පැළඳ රාජ්‍යය කරව තාපස වේශය
හැර රජ වෙස්ගනුවයිකීහ.
බෝ ධිසත් වයන් වහන් සේ පි යාගේ ආරාධනය පි ළි ගෙන වල් කලා දිවිසම් ආදි සෘෂි භාණ් ඩ බහා තබා පන් සලි න්
නි ක් ම ”මා සත් මාසයක් මහණ දම්කොට පාරමී ධම_ යන් කු ළුගන් වන් නහු විසි න් පොළව කම්පා කරවන ලද
තැනයයි ” සළකා පන් සල වට තෙවරක් ප‍්‍ර දක්‍ෂි ණා කොට පසඟ පි හි ටු වා වැඳ අවු ත් සහජාත සැටදහසක්
යෝ ධයන් විසි න් පි ළි යෙල කළ සු වඳ පැනි න් නහා සු සැට ආභරණයෙන් සැරසී වොටු ණු පැළඳ දේ වේන්‍ද්‍ර
ලී ලාවෙන් සි ටියාහ. මද්‍රි දේ වියද නහවා දෙවඟනක් මෙන් සරසවා වොටු ණු පැළඳවූ හ. එසඳ මහ බෝ සතාණන්
වහන් සේ බැලූ බැලූ තැන කම්පාවිය. සි යළු තූ ර්ය යෝ මහත් ඝෝ ෂා පැවැත් වූ හ. අමාත්‍යයෝ පණ් ඩර නම්
ඇලි ඇතු සදාගෙනාහ. බෝ ධිසත් වයෝ ඇතු දැක රැුහැනි ව මපි යාණන් වහන් සේ මා දන් දුන් ඇතු ගෙන් වා
ගත් දෑවනැයි සි තා ලජ්ජාවූ හ. එබව දත් නගරවාසී හු ස්වාමීනි , කලි ඟු රට රජ්ජු රුවෝතමන් රට වැසි වැස බත්
බු ලත් සු ලභවූ හෙයි න් තු මූ හ ඇතා එවාපූ හ. ඇතු පි ට නැගී වදාළ මැනවයි කී හ. බෝ ධිසත් වයෝ ඇතු පි ට
නැගීමහත්පෙරහරින්ජයතුරා නුවරට යන සැට යොදුන්මගට පිළිපන්නාහුය. මෙසේගමන්කොට
දෙමසකින්ජයතුරා නුවරට පැමිණ මෙතැන්පටන්වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවන්ගේආඥාවයැයිඅණබෙර
ලැව්වාහු ය. ඒ වෙසතු රු රජ්ජු රුවෝ සි යළු සත් වයන් බන් ධනයෙන් මු දවා පසු දින අළුයම් කාලයෙහි සි තන් නාහු
මා ආ බැව් අසා යාචකයෝ පැමිණෙති . ඔවු න් ට කු මක් දන් දෙම්යයි සි තූ හ. ඒ දුටු සක් දෙව් රජ රාජ නි වේශය
හාත් පස කටී ප‍්‍ර දේ ශය පමණ උසට සත් රුවන් වර්ෂාවක් වැස් වූ යේ ය. සි යළු ජයතු රා නු වරද දනක් පමණ
සත් රුවන් වැසි වැස් වූ යේ ය. දෙවෙනි දවසෙහි ඒ ඒ ගෘහ සමීපයෙහි වට දානය ඔවු න් ටම දෙවා අවශේ ෂ
ධනය භාණ් ඩාගාරයෙහි රැුස් කරවා දන් වැට තබවා සදන් හල් කරවා සි යළු ජනයා කු සල් හි පි හි ටු වමින් දශරාජ
ධම_ය නොපිරිහෙලා රාජ්‍යකොට ජීවිතයාගේකෙළවර සහ පිරිවරින්ගොස්තුසිතපුර උපන් හ.
එසමයෙහි ජූ ජක බමු ණා නම් දැන් දෙව්දත් තෙරුන් ය. අමිත්තාප බැමිණිය නම් චිඤ් චමානවිකාවෝ ය.
චෙති යපු ත‍්‍ර වැද් දා නම් ඡුන් න අමාත්‍යයාය. අච්චු ත තාපසයෝ නම් සැරියු ත් තෙරුන් ය. ශක‍්‍ර යෝ නම් අනු රුද් ධ
මහා ස් ථවිරයෝ ය. සඳමහ රජ්ජු රුවෝ නම් සු ද් ධෝ දන රජ්ජු රුවෝ ය. ඵු සති දේ විය නම් මහාමායා දේ විය.
මද්‍රි දේ විනම් යශෝ ධරා දේ විය. ජාලි ය කු මාරයෝ නම් රාහු ල ස් ථවිරයෝ ය. කෘෂ් ණජිනාවෝ නම් උත් පලව ර්‍ණ
මහා ස් ථවීරිය. සෙසු පෂ_ ත් නම් බු දු පි රිසය. පු රන ලද පෙරුම්දම් ඇති වෙස් සන් තර රජ්ජු රුවෝ නම්
තිලෝගුරු බුදුරජාණන්වහන්සේය.
Jaathaka Kathaa - ජාතක කතා 